ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି...

        ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି        ଶରଗ ଚାନ୍ଦକୁ

                         ହାତ ପାପୁଲିରେ ଧରେ ,

             କଣ୍ଟକିତ ପଥେ          ଅନାୟାସରେ ମୁଁ

                         ଯାତାୟତ କରିପାରେ ।

             ମରୁ ମରୀଚିକା             ନିଦାଘର ଝାଞ୍ଜି   

                          ଅବା ମଉସୁମୀ ଛୁଆଁ ,

            ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି       ଜାଣି ମୁଁ ପାରେନା

                         କିଏ ପାଣି କିଏ ନିଆଁ ।

            ସୁବିଶାଳ ଧରା               ପର୍ବତ କାନନ

                         ଟିକି ଝରଣାର ନାଦ ,

           ଆମଦିତ କରେ               ଆହତ ମନକୁ

                         ଭୁଲି ଯାଏ ଅବସାଦ ।

          ଦୁଃଖ ଶୋକ ରୋଗ           ସବୁର ନିଦାନ   

                      ତୁମେ ପାଶେ ଅଛି ପରା ,

          ଜୀବ ଦେହେ ପୁଣି              ଅଛ ନିରନ୍ତର 

                       ବ୍ୟାପି ଏ ଜଗତ ସାରା ।

          ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି          କରି ନାହିଁ କେବେ

                       କାହା ଆଗେ ଅଭିଯୋଗ ,

          ମାଗି ନାହିଁ କେବେ           କାହା ପାଦ ଛୁଇଁ

                        ରାଜ ମହଲର ଭୋଗ ।