ବିଜନତା

     ସହରର ଶୁନ୍ ଶାନ୍ ରାସ୍ତାଟିଏ ମୁଁ

        ଠିକଣା ମୋ ଜଣାନାହିଁ ,

     କେଉଁଠୁ ଆସିଛି କେଉଁ ଆଡ଼େ ଯିବି

       ଅବା ଅଟକିବି ପୁଣି କାହିଁ ।

    କେତେ ଲୋକ ଆସି ଯାଇଛନ୍ତି ଫେରି

       ମୋତେ ଚାହାଁନ୍ତିନି କେହି ,

     ଖଣ୍ଡିଆ ଖାବରା ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଶରୀରେ

        କ'ଣ ମିଳିବ ଯେ ଏହି ।

    ଚାରିଆଡ଼େ ଆଜି ରୋଷଣୀ ମାଳାରେ

         ଆଲୁଅ ପଡ଼ୁଛି ଝରି ,

    ତଥାପି କେଜାଣି ଜୀବନଟା ମୋର                    

ଅନ୍ଧାରେ ଯାଉଛି ଭରି ।

    କେତେ ନ ଶୁଣିିିଛି ଲାଞ୍ଛନା ସମାଜୁ

        କାହାର କୁକର୍ମ ପାଇଁ ।

     ମୁଣ୍ଡ ପାତି ପୁଣି ସହେ ଅପବାଦ    

        ପ୍ରତିବାଦ କରି ନାହିଁ ।   

  ହେଲେ ଏ ସମାଜ ମୋତେ ଦୋଷ ଦେଇ

       କି ଅବା ଲାଭ ସେ ପାଏ ,

      ବଞ୍ଚିବା, ସୁରକ୍ଷା ସବୁ ଅଧିକାର 

        ମୋ ଠୁ ଛଡେଇ ନିିିଏ ।

     ସେଥି ଲାଗି ଏଇ ବିଜନତା ଆଜି

         ଚିର ସହଚର ମୋର ,

      ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ କଷ୍ଟ ବାଣ୍ଟିବାକୁ

         ସିଏ ଏକା ଆପଣାର ।