ତୁମ ପାଇଁ

ହେଲୁ ହନ୍ତସନ୍ତ ଡହଳ ବିକଳ ହେ କରୋନା ! ତୁମ ପାଇଁ

ଖେଳିଗଲା ହା ହା କାର ଚଉଦିଗେ ଭାଇକୁ ନ ଚାହେଁ ଭାଇ l

ଗରୀବକୁ କଲ ଆହୁରି ଗରୀବ ଧନୀ ଲୋଟେ ଭୂମି ପରେ

ସମାଜ ସମ୍ପର୍କ ସବୁ ଲାଗେ ତୁଚ୍ଛ, ବନ୍ଧୁ ଦେଖି ବନ୍ଧୁ ଡରେ l

ରାଜ ରାସ୍ତା ପରେ ଚାଲଇ ଶଗଡ଼ ନ ଉଡେ ଟିକିଏ ଧୂଳି

ବିଦେଶୀ ଝୁରଇ ଜନମ ମାଟିକୁ ସ୍ବଦେଶୀ ହେଉଛି ଭାଳି l

କ୍ଷୀର ଟୋପେପାଇଁ କାନ୍ଦୁଅଛି ଛୁଆ କ୍ଷୀର ଢାଳେ ଚାଷୀ ପୁଅ

ପରିବା ସଢୁଛି ବାଡ଼ି ବଗିଚାରେ ଖଟିଖିଆ ମନେ କୋହ l

ସମାଜର ଯେତେ ନୀତି ନିୟମକୁ ଭାବିଲୁ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ

ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ ହୋଇଲୁ ଅଛୁଆଁ ବିଧିର କି ପରିହାସ?

ଅନେକ ଶିକ୍ଷା ତ ପାଇଲୁ ସଭିଏଁ ଏବେ ଯାଅ ଅପସରି

ଏତିକି ମିନତି କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ ! ଝରାଅ କରୁଣା ବାରି l