ତୁମ ନୀରବତା

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ରେ 

ମୁଁ କେଇ ବୁନ୍ଦା ଜଳ ରାଶି 

ଆଶାର ଆକାଶେ ଚିକ୍ ମିକ୍ ଦିଶେ 

ସତେ ଶରଦ ପୁନେଇଁ ଶଶୀ ।

କେତେ ବା ସମୟ ଆବୋରି ବସିବି 

ଚିଇଁକି ଉଠୁଛି ମନ 

ଢଳ ଢଳ ଦେହ କାଳେ ଢଳିଯିବ 

କ୍ଷଣକେ ହୋଇବି ଲୀନ ।

ସ୍ନେହର ବନ୍ଧନ ହୁଗୁଳି ଗଲା କି 

ପାଦ ଯାଉଛି ତଳକୁ ଖସି 

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ରେ ।

ସରାଗେ ସୋହାଗେ ହୃଦୟ ରେ ତୁମ 

ଲଟକି ଯାଇଛି ଚିତ୍ତ 

ବାହୁ ଝୁଲଣା ରେ ଦୋଳି ଖେଳେ ତନୁ 

ଲଭି ତୁମ ପ୍ରେମ ସ୍ପର୍ଶ ।

କଥା ଦେଇଥିଲ ସାଥି ହୋଇ ପରା 

ବାକି ଜୀବନ ଟା ଦେବା କାଟି 

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ରେ ।

କୋଳକୁ ଆଉଜି ଶୁଣେଇଛ କେତେ 

ଦେଶ ବିଦେଶର ଗପ 

ହସର ଫରୁଆ ଅଜାଡି ଦେଇଛ 

ଦେଖି ମୋ ଶୁଖିଲା ଓଠ ।

କାହିଁକି ଆଜି ସେ ମମତା ର ସିନ୍ଧୁ 

ଅବେଳରେ ଗଲା ଶୁଖି 

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ରେ ।

ଆଖି ବୁଜି ଦେଲେ ଲାଗେ ତୁମ ଓଠ 

ଛୁଇଁଛି ମୋ ଆଖିପତା 

ପ୍ରତି ବଦଳରେ ଚୁମିଛି ମୁଁ କେତେ 

ତୁମ ସେ ପ୍ରଶସ୍ତ ମଥା ।

ତକିଆ ରେ ମୁହଁ ଗୁଞି ହସିଦିଏ 

ଭାବି ତୁମ ଖୋଲା ଛାତି 

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ରେ ।

ଅଳି ଥିଲା ମୋର ସକାଳ ସୂରୁଜ 

ସାଜି ଜଗେଇବ ନିତି 

ହଉ ! କହିଥିଲ ଦେଲ କି ପାଶୋରି

ଅବା ମେଘ ଦେଲା ଢାଙ୍କି ।

ନିଦ ମଳା ଆଖି ଧିରେ ଖୋଲି ଦେଖେ 

ଯାଏ ତୁମ ମୁହଁ ଦିଶି 

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ରେ ।

ହାତେ ହାତ ଛନ୍ଦି ଚାଲିଛନ୍ତି କେତେ 

ରାସ୍ତା ଘାଟେ ନଦୀ ତୀରେ

ଆଜି ବି ଚାଲୁଛି ତୁମ ହାତ ଧରି 

କଳ୍ପନାର ପରିସରେ ।

ଭ୍ରମ ରେ ପଡି ମୁଁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରେ 

ତୁମ ଛାଇ କୁ ମୋ ପାଶେ ଦେଖି 

ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପ୍ରାୟ ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷରେ ।