ତୁମ ନୀରବତା

ତୁମ ନୀରବତା ନିରବ ନୟନେ

ବାଢୁଛି ଅନେକ ବ୍ୟଥା

ବହୁତ ଦିନର ଦୁଃଖ ସନ୍ତାପର

ଅପ୍ରକାଶ୍ୟ ଅନୁଚିନ୍ତା |

ମନ ଆଇନା ରେ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ତୁମ

ଚପଳା ପରାଏ ଦିଶେ

ହୃଦୟ ତନ୍ତ୍ରୀ ରେ କୋହଭରା ସ୍ମୃତି

ଅଜଣା ସୁଗନ୍ଧେ ବାସେ |

ଅଜସ୍ର ଆନନ୍ଦ ଅପରକୁ ଦେଇ

ନିଜେ ସାଉଁଟିଛ ଦୁଃଖ

କା'ଆଗେ କହିବ ଘୃଣ୍ୟ ଅତୀତ କୁ

କିଏ ଆଣି ଦେବ ସୁଖ |

ସ୍ୱଳ୍ପ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ଗଛରେ ଫୁଟିକି

ଶେଫାଳି ଦେଇଛି ବାସ

ଧରଣୀ ବକ୍ଷରେ ଫୁଲର ଶେଜ ରେ

ପରଷି ଦେଇଛି ହସ |

ନୀରବତା ଅଟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମହାମନ୍ତ୍ର

ଈଶ୍ୱର ଙ୍କ ପାଦତଳେ

ସହିବା ଲୋକ ଟି ଲଭେ ଆଶୀର୍ବାଦ

ଅଶେଷ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ବଳେ |

ସବୁ ଦୁଃଖ ସୁଖ ଜଣେହିଁ ଦେଖନ୍ତି

ସିଏତ ଉପରଵାଲା

ଯେତେ ଭଲ ମନ୍ଦ ସବୁ ତାଙ୍କ ଦାନ

ଯାହା ତାଙ୍କ ଇଛା ହେଲା |

ଛାଡ଼ି ଗର୍ବ ଦମ୍ଭ ମାନ ଅହଂକାର

ସମର୍ପଣ ଭାବ ନେଇ

ସେହି ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ଚରଣ ଆଶ୍ରିତ

ହେବା ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭାବ ଦେଇ |

ଭାଙ୍ଗି ନୀରବତା କାହାଠାରେ କେବେ 

କରିଲେବି ପ୍ରତିବାଦ 

ଫେରି ସେ ଆସଇ ଶତ୍ରୁଟିଏ ହୋଇ

ଦେବା ପାଇଁ ଅପବାଦ |

ସହନଶୀଳତା ତୁମ ନୀରବତା

ଦେଇଛି ସମ୍ମାନ ଆଣି

ମନ ମନ୍ଦିରରେ ଜଳି ଜଳି ତୁମେ

ଆନକୁ ପାରିଛ ଜିଣି |

ସେହି ମହାମନ୍ତ୍ର ଅମୋଘ ଅସ୍ତ୍ରକୁ

ସରାଗେ ସାଇତି ରଖି

ବିଦାୟ ଘେନିବ ମର ସଂସାର ରୁ

ଦୁର୍ମୁଲ୍ୟ କାହାଣୀ ଲେଖି ।