ତୁଇ ମୋର୍ ଜୀବନ

ପରୀ ରାଏଜର୍ ପରୀ ଗୁଟେ ବାଗିର

ଦିଖସୁ କେତେନି କେତେ ସୁନ୍ଦରି ।

ଗାଁ ମଝା ଖୁଲି ଚାଲି ଗଲେ ତୁଇ

ଗାଁ ଖୁଇଲ୍ ଯାଏସି କହଁରି ।।

ହଲେଇ ହଲେଇ ଗଜରା ବେନି

ଗଲେ ତୁଇ ନଲ୍ କେ ପେନ୍ ଆନି ।

ତତେ ଦେଖମି ବଲି ଜୁଗି ବସି ଥିସି

ତୁଇ ନାଇଁ ପାରୁ କେଁ ଗା ଜାନି ।।

ଗୁରା ଫକ୍ ଫକ୍ ତୋର୍ ଚେହେରା

ହସି ତୋର୍ ସୁଲ ଅନା ।

ମହନି ଦିଆ ତୋର୍ ଆଏଁଖ ମିଟକା

ମତେ କରି ନେସି ତନାଘନା ।।

ଲହର୍ ଝପର୍ ଚାଲି ଗଲେ ତୁଇ

ଦେଖି ବାଉରା ହେସି ମୋର ମନ୍ ।

କଁଅଲି ଦିହି ହଳଦି ମୁହିଁ

ହେଇ ଯା ତୁଇ ମୋର୍ ଜିବନ୍ ।।

ହସି ହସି ତୁଇ କଥା ହେଉ ଥିସୁ

ତୋର କଥା ଥି ଝରସି ମହୁ ।

ତୁଇ ବି ମତେ ପସନ୍ କରସୁ ବେଲେ

ମତେ କାଏଜେ ନାଇଁ କହୁ ।।

ତୋର ରସିଆ ବନେଇ ଦେ ମତେ

ତୋର ଲାଗି ଝୁରୁଛେ ଇ ପାଗଲା ମନ୍ ।

ତୁଇ ତୋ ଅଉ ମୋର ମନର୍ ରାନି

ତୁଇ ଅଉ ମୋର୍ ଜିବର ଜିବନ୍ ।।