ତୃପ୍ତି କର

ତୃପ୍ତି ସିନା ଉପଭୋଗ୍ୟ

            ତାତି କି ଅସହ୍ୟ,

ଶୁଷ୍କ ମରୁଭୂମି ପରା 

           ଆଜିର ଏ ଦେହ ।

ଦେହାତୀତ ପ୍ରେମ ତୁମ 

            ଲାଗଇ ଅବୁଝା,

ଦୂରେ ତୁମ୍ଭେ ଘରେ ଆମ୍ଭେ 

           କୁହ କେଉଁ ମଜା ।

ଆସନ୍ତ ନି ସଖି ରାତ୍ରେ

           ମୋ' ବାସ କୁଟୀର

ଭେଟନ୍ତି ଅବଶ୍ୟ ପ୍ରିୟେ

           ହୋଇଣ ଆତୁର ।

ତୃପ୍ତି ଯହିଁ ପ୍ରେମ ତହିଁ

             ତହିଁ ସ୍ବର୍ଗ ସୁଖ,

ପଲଙ୍କ କ୍ଷେତରେ ସଖି 

           ଦେଖନ୍ତି ତୋ'ମୁଖ ।

ଦେହ ଦେଉଳରେ ସଖୀ 

          ଲଗାଇଛ ନିଆଁ

ଆସ ସଖୀ ନିଶାର୍ଦ୍ଧରେ

          ଦିଅ ଦେହ ଛୁଆଁ ।

ତୃପ୍ତି କର ସ୍ନେହମୟୀ

            ଏ ବର୍ଷା ରଜନୀ

ଲିଭୁ ନାହିଁ ପ୍ରୀତି ନିଆଁ

           ଅସହ୍ୟ ଧମନୀ ।

ଶାନ୍ତ କର ଶାନ୍ତ କର 

           ଏ ଦେହର ତାତି,

ତୁନୁ ମନ ଭିଜିଯାଉ

           ନ ବିତୁ ଏ ରାତି ।