ପ୍ରେମୀ ମଧୁମାସ

ବାସନ୍ତୀ ମଳୟ କରି ପ୍ଲାବିତ ପଞ୍ଚ ଶାୟକ

ନବ ଯୁବା ପ୍ରାଣ କରିଛି ମନ୍ଥନ ମନ ରଞ୍ଜକ l

ଜନପଦ ପୁର ପଲ୍ଲୀ ମହକେ ପ୍ରଣୟ ଫୁଆରେ

ଆମ୍ର କାନନେ କୋକିଳ ଗାଏ ଗୀତ ଲୟରେ l

ନବ ଉନ୍ମାଦନା ନବ ଯୌବନେ ହୁଏ ସମ୍ମିଶ୍ରିତ

ବିକର୍ଷଣ ହୁଏ ପରାଭୂତ ଆକର୍ଷଣେ ସୁନିହିତ l

ବିପିନ କାନନେ ମୃଦୁ ମନ୍ଦ ସମୀର ବହନେ

ମନ ପ୍ରାଣ ତୋଷି ଜନ ଗଣେ ସ୍ୱପ୍ନିଳ ବନ୍ଧନେ l

ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ପାତାଳେ

ଆଧିପତ୍ୟ ତୁମର ଚିରସ୍ରୋତା ତରଙ୍ଗ ଉଦ୍ଗାରେ l

ସଖା ତୁମ କନ୍ଦର୍ପ ପିକ ପୁଷ୍ପଗୁଚ୍ଛ ଋତୁର ଚୟନ

ପିକ କଣ୍ଠେ ତୁମ ସୁଲଳିତ ପ୍ରଣୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାନ l

କାଳେ କାଳେ ରଖିଅଛ ଟେକ ତୁମେ ରାଜ ପଣେ

ଅତନୁ ବନ୍ଧନେ ଭାସମାନ ତୁମ ଯଶ ସଦା ଗଗନେ l

ପଲାଶ ବନେ କୃଷ୍ଣଚୁଡ଼ା କୁଞ୍ଜେ ମତୁଆଲା ଅଳି

ପ୍ରଣୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଏ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ପୁଷ୍ପ ମୋହେ ଭୁଲି l

ଅତି ସୁନ୍ଦର ଆହେ ବସନ୍ତ ତୁମ ଗୁଣ ଗାରିମା ଏଠି

ଆବାଳବୃଦ୍ଧବନିତା ଉଠନ୍ତି ନାଚି ରସସ୍ୱାଦି ଏକାଠି l

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ଯୁଗଳ ରଚନ୍ତି ମେଲଣ ବିମାନେ ବସି

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱବାସୀ ଗଣଙ୍କୁ ସନାତନୀ ପ୍ରେମେ ରସି l

ରଙ୍ଘ ପିଚକାରୀ ତୁମ ଚିର ସହଚର ଆଉ ଅବିର

ନାଲି ନେଳି ନାରଙ୍ଗୀ ଧୂଳିରେ ଧରା ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର l

ହେ ବସନ୍ତ ତୁମେ ଜୀବଜଗତର ଉଚ୍ଚପ୍ରାଣଦ ସଖା

ତୁମ ବିନା ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଶୋଭା ହୀନ କରେ ଚିର ପ୍ରତୀକ୍ଷା l

ପ୍ରତି ବର୍ଷ ଆଗମନେ ଆଲ୍ଲାଦିତ କର ଆମକୁ ସଦା

ନହୁଅ ଆନମନା ତୁମେ ବିଧିର ବିଧାନ କରିଣ ବିଦା ।