ତୋ ବିନା ଅନ୍ୟଗତି ନାହିଁ

କରି କରାଉଛୁ ସବୁ ରେ କାଳିଆ

ପ୍ରଛଦପଟରେ ରହି

ତୋ ବିନା କେବେ ବି ଗଛରୁ ପତର

ଗୋଟିଏ ବି ଖସେ ନାହିଁ I

ମଣିଷ ଶରୀର ତିଆରିଛୁ ଜଗା

କେତେ କେତେ କଷ୍ଟ ବରି

ହାଡ ସାଂସ ରକ୍ତେ ନାନା ଅଙ୍ଗ ଗଢି

ଖଞ୍ଜିଛୁ ନିଖୁଣ କରି I

ସେହି ଶରୀରରେ ଆତ୍ମା ରୂପରେ

ନିଜେ ତୁହି ବିରାଜିତ

ମଣିଷ ବୁଝିନି ତୁ ହିଁ ତା ମଧ୍ୟେ

ସଦା ହେଉ ଆତଯାତ I

ସବୁ ତୋର ଲୀଳା ଆହେ ଲୀଳାମୟ

କରୁଣା ସାଗର ହରି

ମଣିଷ ଭିତରେ କେତେ ବିଦ୍ୟା ବୁଦ୍ଧି

ଦେଇଛୁରେ ଜଗା ଭରି I

ତଥାପି ଟିକିଏ କପଟ କରିଛୁ

ବିବେକ ଟିକିଏ ଦେଇ

ଅଜ୍ଞାନୀ ମଣିଷ ଏଇ କଥାଟିକୁ

ଏଯାଏ ବି ବୁଝି ନାହିଁ I

ମୁଁ ମୁଁ ବୋଲି ହେଉଛି ସଦା ସେ

ଜାଣି ପାରେ ନାହିଁ ସତ

ମିଣଷ ଭିତରେ ଆଉ କେହିନାହିଁ

ଅଛୁ ତୁ ଜଗତନାଥ I