ତମେ' ଅନୁପମ

ତମେ ଅନୁପମ

ତମେ କବିର କବିତା

ତମେ ଦୀପ ହେଲେ ମୁଁ ସଳିତା,

ତମେ ବଂଶୀର ସୂରତା 

ତମେ ବନ କଦମ୍ବର ମୁଁ କଦମ୍ବ ଶ୍ଵେତା,

ତମେ ଶ୍ୟାମଳ ମୁରତି 

ତମ ମନ୍ଦିର କାନ୍ଥରେ ମୁଁ ଶିଉଳି ଲତା ||

ତମେ ଜହ୍ନର କିରଣ

ମୁଁ ଆଲୋକ ସନ୍ଧ୍ୟା

ତମେ ... ତମେ ବୋଲି କୁହ

ମୁଁ ତମ ସ୍ୱରରେ ବନ୍ଧା ||

ତମେ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷରେ

ତମ ବଂଶୀରେ ମୁଁ ବନ୍ଧା,

ତମେ ପୁଣି କେବେ ଶଖାରେ ବର୍ଣ୍ଣା

ତମେ ସଖା ହେଲେ ମୁଁ ଋତୁପର୍ଣ୍ଣା ||

ତମେ ସ୍ୱତଃସ୍ପୃତ ବାସ୍ତବ ମାୟାବୀ

ତମ ଭଜନରେ କେବେ ମୁଁ କବୀ,

ତମେ ବଂଶୀଧାରୀ ତମେ ମୁରାରୀ

ତମେ ସତ୍ୟ ତମେ ସଂସାରଧାରୀ ||

ତମେ ପ୍ରେମର ମୁକ୍ତି ଅନୁପମ

ମୁଁ ସ୍ୱକୀୟ ସତ୍ତାକୁ କରେ ଅତିକ୍ରମ,

ତମେ ମାଧବ ତମେ ଶ୍ୟାମ

ତମେ ସର୍ବଦା ସଖାର ଶ୍ୟାମ ||

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ତମେ

ବିନାସକର୍ତ୍ତା ବି ତମେ,

ସଖାର ଉଦାହରଣରେ ତମେ

ରାଧାର ସ୍ପନ୍ଦନରେ ଖାଲି ତମେ......ତମେ ||