ତିନୋଟି କବିତା

    

        -ସ୍ବପ୍ନ-

ଚେଇଁ ଶୋଇକରି ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ

   ସାକାର କି ହୋଇଥାଏ

ସ୍ବପ୍ନରେ ବିଶ୍ବର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶାସକଟେ

   ହେଲେ ରାଜା କୁହେ କିଏ 

   ଏଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯିଏ

କର୍ମ କରିଥାଏ ପର ପାଇଁ ସଦା

    ସ୍ବପ୍ନ ତା' ସ୍ବାର୍ଥକ ହୁଏ।

       -ସଫଳତା-

ନିସ୍ବାର୍ଥ ଭାବନା ହୃଦୟ କୋଣରେ

   ଥୋଇକି କରେ ଯେ'କର୍ମ

ସ୍ବାର୍ଥଥିଲେ ତାକୁ ତଳେ ଖସାଇବା

   ଏହା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କାମ

   ଧରି ଗୁରୁଙ୍କର ନାମ

କର୍ମ କରୁଥିଲେ ସଫଳତା ମିଳେ

   ଭାବିବନି ଏହା ଭ୍ରମ।

       -ଭବିଷ୍ଯତ-

ଭବିଷ୍ଯତ ଚିନ୍ତା ନ କରି ସର୍ବଦା

    ବର୍ତ୍ତମାନ ଚିନ୍ତା କର

କିଏ ଜାଣେ କାଲି ଏ ଜୀବନ ହୃଦୁ

    ଥିବ କି ନ ଥିବ କା'ର

    ପାଣି ଫୋଟକା ଏ ଝର

ଅତୀତ ଗଲାଣି ଭବିଷ୍ଯତ ପରା

     ଅନିଶ୍ଚିତ ଏ ବିଶ୍ବର।