ତିନି ହାତ ମଣିଷକୁ ଖଣ୍ଡା ବାରହାତ

ତିନିହାତ ମଣିଷକୁ ଖଣ୍ଡା ବାରହାତ

କଳିଯୁଗ ଶେଷ ହେବ ପାପୀ ହେବେ ହତ

କଳ୍କୀ ଅବତାର ବୋଲି ମାଲିଜାରେ ସତ୍ୟ

କରୋନା ରୂପେ ଗ୍ରାସିଲୁ ଏ ସାରା ଜଗତ.

ଆହେ ଲଷ୍ମୀ କାନ୍ତ,,,,

ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ,,,,,,

କଳ୍କୀ ଅବତାର ଏହି ନୁହେଁ କି ସତ୍ୟ,,?  

ଶେଷ ହେଲା କୋଡିଏ ଯେ ନ ଫିଟେ କବାଟ

କୋକୁଆ ଭୟ ଉଠିଲା ଶୂନ୍ୟ ହେଲା ବାଟ.

ଆସୁଅଛି ଏକୋଇଶ ଧରି ନୂଆ ଘଟ

ଏକୋଇସେ ଫିଟିବ ଯେ ଦେଉଳ କବାଟ

ଆହେ ନନ୍ଦ ଚାଟ,,,,,,,

ଆହେ ଗୋପ ନଟ,,,,,,

କୁସୁମିତ ହେଉ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବ ଚଲା ପଥ  ।

ତୋହର କରୁଣା ହେଲେ ଆହେ ମାୟାଧର

ଦୁଷ୍ଟ ବନି ଯାଏ ସାଧୁ ନ ଥାଏ ବିକାର

ତୋହର ଭକ୍ତିରେ ପ୍ରଭୁ ପୁଣ୍ୟ ହୁଏ ଜାତ

ତୋହର ସ୍ପରଷେ ପ୍ରଭୁ ପାପୀ ହୁଏ ହତ.

ଆହେ ସଚିକାନ୍ତ,,,,,

ଆହେ ଗୋପୀନାଥ,,,,,

ଦୃଷ୍ଟ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରି ପାଇଁ ବଢ଼ା ତୋର ହାତ  ।

ଚରଣ ତଳେ ମିନତୀ ହେ ଜଗତତାତ

ସେ ହାତ ପରଶ ଦେଇ ଦେଖା ପୁଣ୍ୟ ପଥ

ନୂଆବର୍ଷେ ନୂଆସୁଖ ପ୍ରଭୁ କର ଜାତ

ତୁମ ବିନା ଅଧା ସିନା ଏ ସାରା ଜଗତ.

ଆହେ ଦିନ ନାଥ,,,,,,

ଆହେ ପୁଣ୍ୟ ନାଥ,,,,

ପ୍ରତିପ୍ରାଣେ ଜାଗିଉଠୁ ଭକ୍ତି ପ୍ରଣିପାତ ।