ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଦାଉ

ଆସନ୍ତେ ଗ୍ରୀଷ୍ମକାଳ କାନ୍ଦେ ମେଦିନୀ,

    ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଦାଉ ଜମା ସହି ହୁଏନି।

ଗଛ ପତର ଜୀବଜନ୍ତୁ ସକଳ,

     ହୁଅନ୍ତି ଛଟପଟ ପ୍ରାଣ ବିକଳ ।

ଶୁଖିଯାଏ ତଟିନୀ କୂଅ ପୋଖରୀ,

     ଅଂଶୁଘାତରେ ପ୍ରାଣ ଯାଏ ବାହାରି।

ମନ ଖୋଜଇ କାଞ୍ଜି ସର୍ବତ ପାଣି,

    ଘୋଳଦହି ସାଙ୍ଗକୁ ବାସି ତୋରାଣି।

ଆଇସ୍କ୍ରିମ୍ ପାଇଁ ପିଲେ କରନ୍ତି ଅଳି,

   କୋଲ୍ଡ୍ ଡ୍ରିଙ୍କ୍ସ ୍ ଦୋକାନରେ ବଢେ ଗହଳି।

କଳା ଚଷମା, ଛତା , ଧଳା ପୋଷାକ,

  ପଙ୍ଖା ପବନ ଏବେ ଦିଅଇ ସୁଖ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଦାଉ ହୁଏ ଅସହ୍ଯ ଯେତେ,

    ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛୁଟି ବଢଇ ସେତେ ।

ତେଣୁ ଏ ଗ୍ରୀଷ୍ମ କାଳ ଋତୁରେ ସାର,

   ବାନ୍ଧବ ଅଟେ ଗୁରୁ ଗୁରୁମା'ଙ୍କର ।