ସୁଖ,ଦୁଃଖର ତୋ ସାଥୀ

ଆଖିରୁ କେବେ ମୁଁ ଝରାଏ ଲୋତକ

ପୁଣି ଓଠଧାରେ ହସ

ପଢି ମୋତେ କିଏ ସପନେ ବିଭୋର

ଛାଡ଼ଇ କେ ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ।

ଅସାର ଜୀବନେ ଖୋଜେ ମୁକତିର

ପଥ ଏଇ ସଂସାରରେ

ତେଜି ପରିବାର,ଦର୍ଶନ ବିଭୋର 

ପଢିଦେଲେ ମୋତେ ଥରେ।

ମିତ୍ରକ୍ଷର ଛନ୍ଦ,  ଅମିତ୍ରାକ୍ଷର ବି 

କେତେ ଅଳଙ୍କାର ଖଣି 

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପେ ସଜାଇଛି କବି 

ସେ ଏକା ମୋର ବିନ୍ଧାଣି ।

କଳ୍ପନା ରାଇଜୁ ଆଣେ ତୋଳି ମୋତେ

ସେ ରଥି, ମୁଁ ତ ସାରଥୀ

ଜୀବନ ଯାତନା ହରିନିଏ ଯେତେ

 ସୁଖ , ଦୁଃଖର ତୋ ସାଥୀ ।