ସୁହାଗିନୀ

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ ର ବିଶୁଦ୍ଧ ମଧୁର

ମାଧୁରୀ ମୂର୍ଚ୍ଛନା ଧାର

ଧରି ଉଭା ହୋଇ ଯିଏ  ପ୍ରେମ ମୟୀ

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ ପ୍ରଚାର ।

ପ୍ରଚୁର ପ୍ରୀତିର ସ୍ରୋତ ଧାରେ ଚିର

ସିକ୍ତ କରାଏ ଅନ୍ତର 

ଅନ୍ତର ର ଦୁଃଖ ଶୋକ ତାପ ଦାହ

ସହି ଥାଏ ନିରନ୍ତର ।

ରତ ରହି ଥାଏ ଗୃହ ସୁକଲ୍ୟାଣେ

ଅପରେ ଅର୍ପେ ସାନ୍ତ୍ଵନା

ଶାନ୍ତି ପାଇଁ ସଞ୍ଜେ , ସଞ୍ଜ ବତୀ ଜ।ଳେ

ଶଙ୍ଖ ବଜାଇ ପ୍ରାଥନା ।

ପ୍ରଥା ପରମ୍ପରା ପ୍ରଚଳିତ ରୀତି

 ଅନୁଯାୟୀ ସେ ପାଳନ

ଲୟ ରଖି କରେ ପୂଜା ଉପଚାର , 

ଭକ୍ତି ଈଶ୍ୱର ପୟର ।

ପୟରେ ଅଳତା ସୁନ୍ଥା ରେ ସିନ୍ଦୁର

 ଚିତା ଓ ଓଢଣୀ ସାଜେ

ସାଜି ସେ ସନ୍ତୋଷ ହୋଇ ହସ ହସ

ନ।ନା ରଙ୍ଗ ରସେ ମଜ୍ଜେ ।

ମଜା କଥା କହି ମନ କୁ ତୋଷଇ

ସୁହାଗିନି ପତି ପ୍ର।ଣା

ପ୍ରଣୟ ବିଭୋର ହୋଇ ରହେ ଚିର

ନ ଜାଣେ ଯେ ପ୍ରତାରଣା ।

ରଣ ରଣ ପୀଡା ନିବାରଣେ ବ୍ରୀଡ଼ା-

ବତୀ ରତି ସୁନିପୁଣା

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚନ୍ଦ୍ରାନନୀ ନିତି ସ୍ୱାଭିମାନିି

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ କରୁଣା  ।

ଅରୁଣାଧରୀ ସେ ସୁମଧୁର ହ।ସେ

ସୌଭାଗୀନୀ ସିମନ୍ତିନୀ

ସୀମନ୍ତ ସିନ୍ଧୂର ବାଳାରୁଣ ଆଭା

ବିଭାସେ ସେ ସୁହାଗିନୀ ।

ସୁହାଗିନୀ ନାରୀ ଚିତ୍ତ ନିଏ ହରି

ହରିଣୀ ନୟନୀ ଧୀରା

ଧୀରେ କହେ କଥା କରେନା ଛଳନା

ଛଇଳା ମଧ୍ୟେ ଯେ ହୀରା ।

ହୀରକ ଦଶନୀ ମାତଙ୍ଗ ଗମନି

କ୍ଷୀଣ ମଧ୍ୟା ପୃଥୁସ୍ତନୀ

ସ୍ତନିତ ପରାୟ ଦମ୍ଭ ,  ନମନୀୟ 

 ନମ୍ରତାରେ ସୁହାସିନି ।

ସୁହାସ ମାଧୁରୀ ନିଏ ମନ ହରି

ଅପୂର୍ବ ଭାବ ଦାୟିନୀ 

ଦୟା ବିନୟ ରେ ସମାଦର କରେ

ଚଳଇ ସୌହାର୍ଦ୍ଧ୍ୟ ଘେନି ।

ଘେନି ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ପୂର୍ଣ୍ଣ

ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ନିତି ନିତି

ନୀତି ନିୟମ କୁ ପାଳି ଚିର କାଳ

ସେବଇ ଯିଏ ସ୍ୱାମୀ କି ।

ସ୍ବାମୀ ହିତେ ଚିର ଥାଏ ସେ ତତ୍ପର

କରେ ନାନା ଓଷା ବ୍ରତ ।

ବ୍ରତ ଉପବାସ ପୂଜା ପାଠ ପର୍ବ 

ପର୍ବାଣୀ ପାଳନ କରି

କରି ଥାଏ ନିତି ଦେବତା ଙ୍କ ପ୍ରୀତି

ଧଯ୍ୟ ଓ ସାହସ ଧରି ।

ଧରି ଦିବ୍ୟ ଚିନ୍ତା ଚେତନା ମୂଳକ

 ମନୋଭାବ ପ୍ରାଣେ ପ୍ରାଣେ

 ପୁଣ୍ୟ ଉଦ୍ଦୀପନା ଆଦର୍ଶ , ଆହ୍ଵାନ

ଅନୁରାଗ ବୋହି ପ୍ରାଣେ ।

ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜନ ରେ ରତା ସେ ନିରତ

ତାର ଦମ୍ଭ ଅପ୍ରମିତ

ମିତ ପ୍ରାୟ ମଣେ ଚିତ୍ତେ ଯେ ଅପରେ

ସ୍ନେହ ଧାରା ପ୍ରବାହିତ ।

ହିତ ଉପଦେଶ ଦେଇ ମାନବୀୟ

 ବୋଧର ଶିକ୍ଷା ଦିଅଇ

ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପଦ ଭୁଞ୍ଜେ ଚିର କାଳେ

ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଗତି ନ ଥାଇ ।

ଥାଇ ଚିର ସୁଖେ ସ୍ଵଗୁଣ ପ୍ରକାଶେ

ଅନୁରାଗେ ପୁଲକିତ 

କୀର୍ତ୍ତି କୃତୀ ଯଶ ଖ୍ୟାତି ବିବର୍ଦ୍ଧନ

ସୁହାଗିନୀ  ନାରୀ ହିଁ ତ ।

ରହି ଥାଏ ସିନା ସ୍ନେହୀ , ଲଜ୍ଜା ନମ୍ରା

ରମଣୀ ସେ ରମଣୀୟ

ରମଣୀୟ ରୁଚି ରମ୍ୟ ବ୍ୟବହାରେ

କିଣେ ଯେ ଆନ ହୃଦୟ ।