ସତରେ କେଡେ ମୁଁ ବୋକା!

ପୁନେଇଁ ଆକାଶେ ଜହ୍ନକୁ ଦେଖିଲି

ଖେଳୁଥିଲା ତାରାମେଳେ, 

ଧରିବାକୁ ଯେବେ ବଢେଇଲି ହାତ

ଲୁଚିଗଲା ମେଘମାଳେ;

ସତରେ କେଡେ ମୁଁ ବୋକା!

ବାରମ୍ବାର ସେଇ ଭୁଲ କରି ମୁହିଁ

ଖାଉଅଛି ଖାଲି ଧୋକା ।

ବଗିଚା ଶେଷରେ ମଲ୍ଲୀକୁ ଦେଖିଲି

ହସୁଥିଲା ଖିଲି ଖିଲି,

ମଉଳି ଗଲା ତା ସୁକୁମାର ତନୁ

ଛୁଇଁବାକୁ ଯେବେ ଗଲି ;

ସତରେ କେଡେ ମୁଁ ବୋକା!

ଏଡେ ସହଜରେ ଭୁଲିଗଲି ମୁହିଁ

ପୁରୁଣା ପ୍ରେମିକା ଧୋକା।