ସତମିଛ

କଲେଇ ବେଢ଼େଇ ଗିଲିଟି ଗହଣା

ସୁନାଠୁ ବେଶୀ ଝଟକେ,

ଚାଟୁ ଚାପୁଲୁସି ଭଦ୍ର ମୁଖା ପିନ୍ଧି,

ମିଛ ସତ ଠାରୁ ବାସେ। [୧]

ସତ କିବା ଧୂଆଁ, ପାହାଡ ସେପାରେ

ସପନ ଲାଗେତା ଛୁଆଁ,

ମିଛ ପାଲିଟିଛି ଶୀତୁଆ ସକାଳ

ଘନ କୁହୁଡିର ଧୂଆଁ । [୨]

ଘନ କଳା ମେଘ ଘୋଟି ଆସି ଯେହ୍ନେ

ସୂରୁଯ କିରଣ ଢାଂକେ,

ମିଛ ପ୍ରହେଳିକା କାୟାକୁ ବିସ୍ତାରି

ସତର ସ୍ୱରୂପ ଫାଙ୍କେ । [୩]

ଶଠ ଚାଲବାଜି କବଳୁ ଦୂରେଇ

ସତ ଧାଏଁ ଦୂରୁ ଦୂର,

ରହିଯିବକି ସେ ପାଗଳ ପ୍ରଳାପେ,

ଶିଶୁର ହସରେ ସ୍ଥିର । [୪]

ଛଳ କପଟତା ପହଞ୍ଚାଇ ପାରେ

ସଫଳତାର ସରଗେ,

ଅନ୍ତର ମନରେ ତଳେଇ ଦେଖିଲେ

ଜାଣିବ ତୁମେ ନରକେ । [୫]

କପଟ ଛଳନା ପ୍ରତାରଣା ଠାରୁ

ଏବେବି ଦୂରରେ ରହି,

ସ୍ୱଚ୍ଛ ମୁକୁରଟି ଶତ ପ୍ରତିଶତ

ସତଏକା ଅଛି ରହି । [୬]

ସତ୍ୟ ସନାତନ, ସତ୍ୟ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର,

ସତ୍ୟ ଆମ ବସୁମତୀ,

ଅନିତ୍ୟ ସଂସାରେ ସତ୍ୟ ସନ୍ଧାନରେ

ଆସ ହେବା ଆମେ ବ୍ରତୀ । [୭]

ନୀଚ ମନୋବୃତ୍ତି, ବୃଥା ଅହଂକାର,

ଯଶ, ଖ୍ୟାତି, ସ୍ଥିତି ପାଇଁ,

ସତକୁ ଘୋଡେଇ, ସତଠୁ ଦୂରେଇ

ନିଜକୁ ଠକିବା ନାହିଁ । [୮]