ସତ୍ ପାତ୍ର

ଷଠିଘର ଠାରୁ ଶମଶାନ ଯାଏଁ

ଜୀବନଟା ଶିକ୍ଷାଳୟ ,

ବଉଦ୍ଧିକ ନଇତିକ ଉତ୍ଥାପନେ

ଗୁରୁ ହୁଅନ୍ତି ସହାୟ । [୧]

ସତ୍ ପାତ୍ରଟିଏ ସେହି ଗୁରୁ କୃପା

ପାଇବାର ଅଧିକାରୀ ,

କୁପାତ୍ରରେ ଦାନ ଅଯୋଗ୍ୟ ଘୋଷିତ

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ନିଏ ବରି । [୨]

ଜ୍ଞାନ, ପୂଣ୍ୟ-ଧନ ଅରଜନେ ନର

ଜୀବନଟି ଅନୁପମ,

ଦାତାଠୁ ଗ୍ରହୀତା ଅବଦାନ କିନ୍ତୁ

ହୋଇଥାଏ ଶ୍ରେଷ୍ଠତମ । [୩]

ଘଡାର ମୁହଁକୁ ଓଲଟା ଉଗାଡି

ଢାଳୁଥିଲେ ଯେତେ ଜଳ,

ଘଡା ପୂରେନାହିଁ, ପାଣି ଯାଏ ବୋହି

ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସବୁ ବିଫଳ । [୪]

'ମା' କାଳୀଠୁ ଜ୍ଞାନ, ଭକତି, ବୈରାଗ୍ୟ,

ନ ଇଚ୍ଛିଥିଲେ ନରେନ୍ଦ୍ର,

ଗୁରୁ ରାମକୃଷ୍ଣ ଦେଇଥାଆନ୍ତେ କି

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସନ୍ୟାସୀର ମନ୍ତ୍ର ? [୫]

ଗୁରୁ ରାମଦାସ ଆଦେଶରେ ବନୁ

ଆଣି, ସିଂହୁଣୀର ଦୁଧ,

ଦୁର୍ଦ୍ଦଷ ବୀର ସେ ଶିବାଜୀ ପିନ୍ଧିଲେ

ଛତ୍ରପତିର ମୁକୁଟ । [୬]

ଗୁରୁଙ୍କ ମହତ୍ତ୍ଵ ଠାରୁ ଗରୀୟାନ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭାବନା ଶିଷ୍ୟର ,

ପାଇ ହତାଦର ଏକଲବ୍ୟ ହେଲେ

ଉଚ୍ଚ କୋଟି ଧନୁର୍ଦ୍ଧର । [୭]

ସାଧନାରେ ସଫଳତା ଲାଭ ପାଇଁ

ପ୍ରୟାସ ରଖିବା ଜାରି ,

ନିଜକୁ ପ୍ରଥମେ ଗ୍ରହଣୀୟଶୀଳ

ସତ୍ ପାତ୍ରଟିଏ କରି । [୮]