ସଡ଼ନ ମଡ଼ର୍ଣ୍ଣ

ବ୍ୟଙ୍ଗକବିତା

ଯେଉଁ ଶ୍ଳୋକ-ମନ୍ତ୍ର ବୁଝିହୁଏ ନାହିଁ ତାକୁ କରୁ ବେଶି ଆଦର,

ଯେଉଁ ଗୀତଟିକୁ ଶୁଣିହୁଏ ନାହିଁ କହିଦେଉ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ।

ଯେଉଁ ଚିତ୍ରଦେଖି ଚିହ୍ନି ହୁଏନାହିଁ ସିଏ ତ ସବୁଠୁଁ ବଢିଆ,

କରମଙ୍ଗା ଫଳ ମିଠା ଲାଗେ ପୁଣି ପିତା ଲାଗୁଥାଏ ନଡ଼ିଆ ।

ସିନେମା ତାରକା ମଡ଼େଲ ଆମର ତାଙ୍କପାଇଁ ହୁଏ ମନ୍ଦିର,

ଭିଡ଼ ଲାଗିଥାଏ ଅଧିକ ପଇସା ନେଉଥାଏ ଯେଉଁ ଡାକ୍ତର ।

ଝିଅ-ବୋହୂ ଏବେ ନାଚନ୍ତି ଦାଣ୍ଡରେ ବରଯାତ୍ରୀ ହେଇ ଯାଆନ୍ତି,

ବାଜାବାଲା ସହ ଗାୟକ-ଗାୟିକା ଚଉକିରେ ବସି ଗାଆନ୍ତି ।

ବିଦେଶୀ ଚିଜର ଚାହିଦା ବହୁତ ପିଠା-ପଣା ଆଉ ଚାଲୁନି,

ବାବା-ମାତା ପୂଜା ପାଆନ୍ତି ଅଧିକ ମାଆ ଖାଏ ମାଡ଼ କହୁଣୀ ।

ଗୋମାତା ପଛକେ ମରୁ ଉପାସରେ କୁକୁର ହଗେଇ ନେଉଛୁ, 

ନିଜର ସଂସ୍କୃତି ଗନ୍ଧାଏ ଆମକୁ ସଡ଼ନ ମଡର୍ଣ୍ଣ ହେଇଛୁ । ।