ସପନରୁ ଖିଅ ଆଣି

ସପନରୁ ଖିଅ ଆଣି ଛବିଟିଏ ଆଙ୍କିଲି

ଫଗୁଣରୁ ରଙ୍ଗ ଆଣି ସେ ଛବିରେ ମାଖିଲି     

ଖୁସିରେ ବିଭୋର ହେଲି ଛବିଟି ଯାହାର ତାକୁ

ପାଖେ ଯେବେ ଦେଖିଲି ।

ସେହି ଓଠ ସେହି ଆଖି ହସ ଖିଲି ଖିଲି

ପାହାନ୍ତି ସପନ ସିଏ ପାରିନି ମୁଁ ଭୁଲି

ଛଳଛଳ ଢଳଢଳ ନୀଳ ଆଖି ଦୁଇ

ହସ ତାର ସତେ ଅବା ଅଙ୍କାବଙ୍କା ନଈ       

ଚୁଲୁବୁଲି ଫୁଲଟିଏ ଦେଖି ତାକୁ ମନେମନେ     

ଗୀତଟିଏଲେଖିଲି ।

ମୋ ହାତରେ ଦେଖି ସିଏ ତା ନିଜ ଛବିକୁ

କଥା କେତେ ପଚାରଇ ସେ ନିଜେ ନିଜକୁ

ଅଜଣା ଲୋକ ଏ ମୋତେ କେମିତି ଜାଣିଲା

ତା ସାଥେ ଆଗରୁ ଅବା ଭାବ ମୋର ଥିଲା

ମନ ହୋଇଗଲା ଯୋଡ଼ି ମନକଥା ଜାଣି ଯେବେ 

ଉତ୍ତରମୁଁ ରଖିଲି ।