ସ୍ପନ୍ଦନର ଆଢୁଆଳେ

ଆଲୋକର ଅନ୍ତରାଳେ

    ସ୍ପନ୍ଦନର ଆଢୁଆଳେ

      ଛଳନାର ଛିଦ୍ର କୃଷ୍ଣଗର୍ତ୍ତ ,

ଗ୍ରାସିଯାଏ ସବୁକିଛି

    ଗ୍ରହତାରା ସୁଖ ଶାନ୍ତି

      ସ୍ନେହପ୍ରେମ ଜୀବନ ଅମୃତ ।

ଅଦୃଶ୍ୟ ତା ମାୟାଜାଲ

     ଅବରୋଧେ ଗତିପଥ

       ବ୍ୟତୀବ୍ୟସ୍ତ କରେ ବାଧାବିଘ୍ନ,

ଆକର୍ଷଇ ଘନଘୋର

     କୁହୁକର ଛଳବଳ

        ମୃଗତୃଷ୍ଣା ମତି କରେ ଭ୍ରମ ।

ସ୍ପନ୍ଦନୁ ହେଉ ଉତ୍ପତ୍ତି

    ଚେତନାର ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି

        ପ୍ରକାଶୁ ଆଲୋକ ପ୍ରତିରୂପ,

ନାଦୁ ଶୁଭ ପଞ୍ଚଜନ୍ୟ 

    ପୁକାରୁ ପ୍ରଣବ ସ୍ୱନ

       ଜାଗିଉଠୁ ପବିତ୍ର ସଙ୍କଳ୍ପ ।

ମିଛ ମାୟା ଅହଙ୍କାର

    କୃଷ୍ଣଗର୍ତ୍ତ ଅନ୍ଧକାର

       ଦୂରହେଉ କଳମୁଷ ପାପ,

ଅବତର ଜଗନ୍ନାଥ

     ହେଉ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ

       କର ଛଳ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ଲୋପ ।