STORYMIRROR

suvendu Meher

Abstract Inspirational

4  

suvendu Meher

Abstract Inspirational

ସନ୍ଥ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି

ସନ୍ଥ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି

2 mins
420


ସଂସ୍କୃତି ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ବଉଦ ଜିଲ୍ଲାର

ଫିରିଙ୍ଗିଆ ଗ୍ରାମ ଠାରେ

କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବ ମୁଖରିତ ହେଲା

ଭୁବନ ଦ୍ଵିଜଙ୍କ ଘରେ ।


ଭୁବନ ଦ୍ଵିଜ ଯେ ଥିଲେ ଯଜୁର୍ବେଦୀ

ଦରିଦ୍ର ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜଣେ

ପିତାମହ ତାଙ୍କ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଦ୍ଵିଜ ଯେ

ଥିଲେ ଅଭାବ କଷଣେ ।


ବ୍ରତ ବିଭାଘର ପୂଜା କର୍ମକାଣ୍ଡ

ତାଙ୍କର ଜୀବିକା ଥିଲା

ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି ବଳେ ପରିବାର ଚଳେ

ଜେମାଦେଇ ପୁରେ ଭଲା ।


ଘୁମୁସର ରାଜ୍ୟେ ପଡିଲା ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ

ଅତି ଭୟାବହ ହୋଇ

ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ପିତା ଅଭାବ କଷଣେ

ଶରୀର ଛାଡିଲେ ତହିଁ ।


ଅବୋଧ ବାଳକ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ସାଥେ

ଜନନୀ କୋମଳ ମତି

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପୁର ରାଜ୍ୟେ ବାଗବର ଗ୍ରାମେ

ପିତ୍ରାଳୟେ ଉପସ୍ଥିତି ।


ପୂର୍ବ ଶିକ୍ଷା ବଳେ ମାତୁଲାଳୟରେ

ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି

ଗୀତା ଭାଗବତ ପୁରାଣ ଶାସ୍ତ୍ରାଦି

ପଠନ କରନ୍ତି ପୁଣି ।


ପୂଜା ପଦ୍ଧତି ଓ କର୍ମକାଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ

ଶିକ୍ଷା କରୁଥିଲେ ତହିଁ

ବାର ବର୍ଷ ଯେବେ ହୋଇଲା ପୁରଣ

ମାତୃହରା ଗଲେ ହୋଇ ।


ନିଃସହାୟ ଭାବେ ମାମୁଁ ଘରେ ରହି

ଦିନ କାଟି ନ ପାରିଲେ

ଏମନ୍ତ ସମୟେ ସାଧୁ ଜଣେ ଆସି

ତହିଁ ଉପଗତ ହେଲେ ।


ସାଧୁଙ୍କ ବଚନେ ଯିବେ ବୃନ୍ଦାବନେ

ମନସ୍ତ କରିଲେ ପୁଣ

ବୃନ୍ଦାବନ ଯାଇ ବୈଷ୍ଣବ ଧର୍ମରେ

ଦୀକ୍ଷିତ ହୋଇଲେ ଜାଣ ।


ବ୍ରଜବନ୍ଧୁ ଦାସ ମନ୍ତ୍ର ଦେଲେ ଯେଣୁ

ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ହର୍ଷ ହେଲେ

ସୁଧାସାର ମଧ୍ୟେ ବ୍ରଜଦାସ କହି 

ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ଲେଖିଗଲେ ।


ତହୁଁ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ଗୁରୁଙ୍କ ନିର୍ଦେଶେ

ପୁରୁଷୋତ୍ତମେ ଆସିଲେ

ସେ ଲାଗି କେଜାଣି ଜଗନ୍ନାଥ ଆସି 

ଗୋପାଳି ଗ୍ରାମେ ରହିଲେ ।


ପୁରୀ ଧାମେ ଯେବେ ରହିଲେ ସାଧକ

ବଦଳିଲା ଚିନ୍ତାଧାରା

ଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମବାଦ ପିଣ୍ଡ ଓ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ

ନିରାକାର ତତ୍ୱ ସାରା ।


ଏମନ୍ତ ସମୟେ ମାମୁଁଘର ଗ୍ରାମେ

ବାଗବର ଠାରେ ମନ

ତ୍ୱରିତେ ଫେରିଣ ବାଗବର ମଠେ

ସାଧନାରେ ହେଲେ ମଗ୍ନ ।


ଜୀବନ କାଳରେ ଅଧିକାଂଶ ଗ୍ରନ୍ଥ

ସେହିଠାରେ ଛନ୍ତି ଲେଖି

ନାରଦ ଗୀତା ଓ କୃଷ୍ଣ ସୁଧାମୃତେ

ବିଭୁକୃପା ଥିଲେ ଚାଖି ।


କିଛି କାଳ ଅନ୍ତେ ଉଲୁଣ୍ଡା ଅଞ୍ଚଳେ

ବାରିଗାଁ ମଠେ ପ୍ରେବେ

ଯହିଁ ଜଗନ୍ନାଥ ତହିଁ କୁ ଯାଆନ୍ତି 

ସନ୍ଥ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ଦାସ ।


ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ଗହଣେ ସାଧନାର ତୀରେ

ମଗ୍ନ ମନୋରଥ ସାଧୁ

ସନ୍ଥ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ସ୍ମୃତି ସମାରୋହ

ଏବେ ବି ଝରୁଛି ମହୁ ।


ତହିଁ କିଛିକାଳ ବିତି ଗଲା ଯେଣୁ

ଆସନ୍ତି ଗୋପାଳି ଗ୍ରାମେ

ପାତାଳି ତ୍ରିକୁଟେ ସାଧନା କରନ୍ତି

ପ୍ରବେଶିଣ ମନ ଜାନେ ।


ଅମୃତମୟ ସେ ସୁଧାସାର ଗୀତା

ଏହିଠାରେ ଲେଖିଗଲେ

ସ୍ୱୟଂ ଜଗନ୍ନାଥ ଉନେଶ୍ୱତ ବର୍ଷ

ଏହିଠାରେ ରହିଥିଲେ ।


ସାଧନାରେ ସିଦ୍ଧ ଯୋଗୀ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି

ବାଘପାଲି ଗ୍ରାମେ ରହି

ତ୍ରିକୁଟ ପର୍ବତେ ସାଧନା କରନ୍ତି

ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ସଙ୍ଗତେ ନେଇ ।


କାୟା ବଦଳାଇ ମୃତକ ଶରୀରେ

ନିଜେ କରନ୍ତି ପ୍ରେବେଶ

ଦେଖିଛନ୍ତି ଶିଷ୍ୟ କହେ ଇତିହାସ

ସାମାନ୍ୟ ନୁହେଁ ଅବଶ୍ୟ ।


ପୁର୍ଣ୍ଣ ଜଳାଶୟେ ନିଜସ୍ୱ ପାଦରେ

ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି ସେ ସନ୍ଥ

ଅମୃତ ସନ୍ଧାନୀ ଅଲୌକିକ ଲୀଳା

ଦେଖିଛନ୍ତି ବହୁ ଭକ୍ତ ।


ମନ ଜାନେ ଯାଇ ତ୍ରିକୁଟ ଶୀର୍ଷରେ

ନିତି ଯୋଗଧ୍ୟାନ କରି

ପୁନଶ୍ଚ ମଠକୁ ଫେରି ଆସନ୍ତି ସେ

ମହାଜ୍ଞାନୀ ତପଚାରୀ ।


ପୁନଶ୍ଚ ଏଠାରେ ନିଜସ୍ୱ ଇଚ୍ଛାରେ 

ହୋଇଛନ୍ତି ସମାଧିସ୍ଥ

ଦେହତ୍ୟାଗ ପୂର୍ବେ ନିଜର ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ

ଏହା କହିଛନ୍ତି ସନ୍ଥ ।


ଅନ୍ତିମ ସମୟ ଆସିଗଲେ ମୋର

ସୂଚନା ଦେବି ଯେ ମୁହିଁ

ଯଥା ରୀତିରେ ମୋ ସମାଧି କରିଣ

ମୋତେ ଦେବ ଘୋଡ଼ିଆଇ ।


ସମାଧିସ୍ଥ ହେଲେ ସନ୍ଥ ଶିରୋମଣି

ବାଘପାଲି ହେଲା ଧନ୍ୟ

ସେ ଦିନୁ ସେଠାରେ ବାବାଙ୍କ ମହିମା

କରୁଛନ୍ତି ଗୁଣଗାନ ।


ସେ ପବିତ୍ର ମାଟି ବାଘପାଲି ଗ୍ରାମ

ଧନ୍ୟ ହୋଇଲା ସେ ଦିନ

ଦୂରରୁ ଥାଇ ମୁଁ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଏ 

ସେ ପୁଣ୍ୟ ମାଟିକୁ ପୁଣ ।


ଯେଉଁଠାରେ ମୋର କାଳିଆ ଠାକୁର

ରହିବାକୁ ଇଚ୍ଛାକରେ

ସାଧୁ ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ସମାଧି ମନ୍ଦିର

ଧନ୍ୟ ହୋଇଗଲା ବାରେ ।


ସର୍ବଗୁଣେ ଯିଏ ଥିଲେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ

ତାଙ୍କୁ ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣିବି କିଶ

ସର୍ବଧର୍ମ ପ୍ରତି ଯାର ବଇରାଗ

ସେ ନୁହେଁ କ୍ଷୁଦ୍ର ମଣିଷ ।


ସନ୍ଥ ଶିରୋମଣି କବି ଚନ୍ଦ୍ରମଣି

ଦୟା ରଖିଥିବ ବାରେ

ହୀନ ଅକୀଞ୍ଚନ କରୁଛି ବର୍ଣ୍ଣନା

ଯାହା ଆସିଲା ମନରେ ।


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Abstract