ଚାରୂଲତା

ନିଦ୍ରିତ ସ୍ବପ୍ନର ଆରପାରିରେ

ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିଲା

ରକ୍ତିମ ଆଭାର ଆଲୋକରେ

ଆଲୋକିତ ହେଲା 

ମୋ ଶୂନ୍ୟ ଦେବତାର ପର୍ଣ୍ଣ କୁଟୀର ।

ଶ୍ୟାମଳ ପତ୍ରରାଜି ଆଉ

ଗହଳ ବନର ଛାଇ !

ସୁନ୍‌ସାନ୍‌ ଇଲାକା,

ଶୀତଳ ସମୀରଣରେ

କୋଇଲିର ବିଭୋର ପଣରେ

ଝକ୍‌ମକ୍‌ ଦିଶୁଛି ଚାରୂଲତା ।

ଚାରୂଲତା.... ଅଳସୀ ନଈ ଟିଏ...!

ନା କୋମଳ କଇଁ ଟିଏ....!

ସନ୍ଦିହାନ ହେଲି !!

ସନ୍ଦେହ ଓ ଅବିଶ୍ୱାସକୁ

ବେଖାତିର କରି,

ଚିମୁଟାଏ ପରିଚୟ ଭିତରେ

ଖୋଜି ବୁଲିଲି 

ସେ ଅଚିହ୍ନା ସମ୍ପର୍କର ପରିଚୟ।

ଅନେକ ଭାବିଲି....ବେସ୍‌ ଖୋଜିଲି........!

ସନ୍ଦେହ ଭିତରର ସୁନ୍ଦରତା

ଆଉ ,

ଅବିଶ୍ୱାସ ରୁ ଆନ୍ତରିକତାର

ପରିସୀମାକୁ କସିଲି

ହୃଦୟର କସଟି ପଥରରେ ।

ପାଗଳ ପଣର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମାନଙ୍କ ସହ

ସାଲିସ କରୁ କରୁ

ପାଇନି ଉତ୍ତର

ଝୁଣ୍ଟିଛି ଅନେକ ଥର ।

ତଥାପି....!

କେବେ ଖୋଜିନି ବାଟ ଫେରିବାର ।।

ତା ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁନି ମୋ 

ଛିନ୍ନ ବୀଣାର ସ୍ୱର,

ମୁଁ କିନ୍ତୁ,

ଅଜାଣତରେ ଶୁଣିଛି

ତା ହୃଦୟର ଅମୃତ ଝଙ୍କାର

ଆଉ ତୋଳିଛି 

ସମୁଦ୍ର ବାଲିରେ ପ୍ରେମର ନଅର ।

ଚାରୂଲତା..!

ଲାଜେଇ ଯାଏ,ଲାଜକୁଳୀ ଲହ ପରି,

ଫୁଲେଇ ହୁଏ

ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ ପରି ।

ରୁଷିଯାଏ,କଳା ଘୁମୁର ମେଘ ପରି

ହସିଦିଏ,କୁଆଁର ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନ ପରି ।।

ନିଃଶବ୍ଦ ରାତିର ଛାତି ଚିରି

ଶୁଭ୍ର ଚନ୍ଦ୍ରଲୋକେ 

ଉଦ୍ଭାସିତ ହୁଏ।

ଉନମିଳିତ ବାହୁରେ 

ମୋ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଆସେ !

ହୃଦୟରର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଆଭରଣେ

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଗୋଲାପର ମଧୁର ମହକ ନେଇ

ବୁଣିଦିଏ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସ୍ୱପ୍ନ ।

ଭିଜା ମାଟିର ବାସ୍ନାରେ

ବାସ୍ନାୟିତ କରେ ନିଷ୍ଠୁର ହୃଦୟ ,

ଆଉ,

ମଧୁର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଇ 

ଡେଣା ଝାଡ଼ି ନେଇଯାଏ

ଅନ୍ଧାରୀ ବିଦାୟ ।।