ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ରାମାୟଣ ଅଯୋଧ୍ୟା କାଣ୍ଡ

ସୁମନ୍ତ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପାଖକୁ ଡକାଇ

କୁହନ୍ତି ଅଯୋଧ୍ୟା ଶିରୀ ।

ଚାରି ପୁତ୍ରଙ୍କର ବିଭାଘର ହେବ

ଯିବା ଟି ମିଥିଲା ପୁରୀ ।

ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ପ୍ରସ୍ତୁତି କର ହେ

ବିବାହ ସାମଗ୍ରୀ ମାନ ।

ଯଥାଶୀଘ୍ର ଯାଇ ମାଙ୍ଗଳିକ କାର୍ଯ୍ୟ

କରିବାଟି ସମାପନ ।

ମନ୍ତ୍ରୀ ପାରିଷଦ ସମସ୍ତେ ମିଶିକି

ଗଲେ ମିଥିଳା ଭୁବନ ।

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ସବୁ ଧରିଥିଲେ 

ଆବଶ୍ୟକ ଦ୍ରବ୍ୟମାନ ।

ମିଥିଳା ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶି ରାଜନ

ବନ୍ଧୁ ଭାବ ଗଲେ ରଖି ।

ରାମ ସଙ୍ଗେ ସୀତା ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସହିତେ

ଉର୍ମିଳାଙ୍କୁ ଦେଲେ ଜୋଖି ।

ଭରତ ସହିତ ମାଣ୍ଡବି ବିବାହ

ଶତୃଘନ ସୃତକୀର୍ତ୍ତି ।

ବଶିଷ୍ଠ ଋଷି ଯେ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରନ୍ତେ

ସର୍ବେ ହେଲେ ଶାନ୍ତି ତୃପ୍ତି ।

ବିବାହ ଉତ୍ସବ ସମାପନ କରି

ଫେରିଲେ ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ପଥେ ।

ଫେରିବା ବାଟରେ ବୀର ପର୍ଶୁରାମ

ତାଙ୍କ ବାଟ ଓଗାଳନ୍ତେ ।

ପର୍ଶୁରାମ ଦର୍ପ ଭଞ୍ଜନ କରିଣ

ଫେରିଲେ ରଘୁରାଜନ ।

ଅଯୋଧ୍ୟା ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶ ହୁଅନ୍ତେ

କଲେ ବନ୍ଦାପନା ମାନ ।

ଚାରି ପୁତ୍ର ସାଥେ ଚାରି ବୋହୁ ପାଇ

ହରଷ ଅଯୋଧ୍ୟାବାସୀ ।

ଦଶରଥ ରାଜା ଆନନ୍ଦ ହୋଇଲେ

ରାଣୀ ମାନେ ହେଲେ ଖୁସି ।

କିଛି କାଳ ଅନ୍ତେ ରାଜା ଦଶରଥ

ମନ୍ତ୍ରୀ ପାରିଷଦ ଡାକି ।

କହନ୍ତି ସଧିରେ ରାମ ରାଜା ହେବେ

ତ୍ୱରିତେ କର ପ୍ରସ୍ତୁତି ।

ଅଯୋଧ୍ୟା ନଗରେ ଅତି ମନୋହରେ

କରନ୍ତେ ସର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତି ।

ବିହି ହେଲା ବାମ ମନ୍ଥରା ମନ୍ତ୍ରଣା

କୈକେୟୀ କଦର୍ଯ୍ୟ ମତି ।

କୁଟ ଓ କପଟ ମନ୍ତ୍ରଣା କରିଲା

କୁତ୍ସିତ ମନ୍ଥରା ନାରୀ ।

ନିମିଷ ମଧ୍ୟରେ ବଦଳି ଗଲା ସେ

ଅଯୋଧ୍ୟାର ସୁଖ ଶିରୀ ।

ଚଳିଲେ ତ୍ୱରିତେ ରାଜାଙ୍କର ପାସ

ବର ମାଗିବା ସକାଶେ ।

ସତ୍ୟ କରିଥିଲେ ଦୁଇ ବର ପାଇଁ

ଆସିଛି ମୁହିଁ ସେ ଆସେ ।

ପ୍ରଥମ ବର ଯେ ରାମ ଯିବ ବନ

ଚଉଦ ବରଷ ପାଇଁ ।

ଗୃହେ ନ ରହିବ ଅନ୍ନ ନ ଖାଇବ

ଏହା ପୂର୍ଣ୍ଣକର ସାଇଁ ।

ଦ୍ଵିତୀୟ ବର ଯେ ମୋହର କୁମର

ଅଯୋଧ୍ୟାର ରାଜା ଜାଣ ।

ଏହି ଦୁଇ ବର ପୂର୍ଣ୍ଣ କର ଶୀଘ୍ର

ନ ହେଲେ ତେଜିବି ପ୍ରାଣ ।

ଘୋର ସଂକଟର ପଡି ଦଶରଥ

ନ ସ୍ଫୁରେ ବାକ୍ୟ ତୁଣ୍ଡରୁ ।

କି କଥା କହୁ ଲୋ ହୃଦୟ ସୁନ୍ଦରୀ

ରାମଙ୍କୁ ତେଜି କି ପାରୁ ।

ରାମ ମୋର ପ୍ରାଣ ରାମ ମୋର ମନ

ରାମ ମୋ ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ରାମ ବିନେ ମୁହିଁ ବଞ୍ଚି ନ ପାରିବି

ଶୁଣ ହେ ନାରୀ ରତନ ।

ସତ୍ୟ କରିଥିଲି ଦେବି ଦୁଇ ବର

ଅନ୍ୟ ଯା ମାଗିବୁ ସଖି ।

ରାମ ବିନୁ ଯଦି ମୋ ପ୍ରାଣ ମାଗିବୁ

ତୋ ଆଗେ ଦେବି ମୁଁ ରଖି ।

ମାତା ପିତା ଠାରୁ ମେଲାଣି ମାଗିଣ

ବନବାସ ଯିବାପାଇଁ ।

ତ୍ୱରିତେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବାକୁ ଉଦ୍ୟତ

ହେଲେ ଯେବେ ରଘୁସାଇଁ ।

ପିତୃ ସତ୍ୟ ପାଳି ବନକୁ ଯିବାକୁ 

ରାମ ହୁଅନ୍ତେ ଉଦ୍ୟତ ।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଓ ସୀତା ପଛ ନ ଛାଡ଼ନ୍ତି

ବାରଣ ସତ୍ୱେ ଶତତ ।

ରାମ ଲଇକ୍ଷଣ ସହିତେ ସିତୟା

ତିନିଜଣ ଗଲେ ବନ ।

ଭରତ ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ମତୁଲାଳୟରୁ

ଆସିଲେ ଫେରି ବହନ ।

ଦେଖିଲେ ଭରତ ଶ୍ରୀରାମ ଓ ସୀତା

ଯାଇଛନ୍ତି ଘୋର ବନ ।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଅଛଇ ତାଙ୍କ ସହିତରେ

ମୁହିଁ ଅଧମ ଟି ହୀନ ।

ଚଳିଲେ ଭରତ ମାତାଙ୍କ ଆଗକୁ

କହିଲେ ଧିକ ତୁ ନାରୀ ।

ନିଜ ପୁତ୍ର ପାଇଁ ରାମ ଠାକୁରଙ୍କ

ହୋଇ ତୁ ପରିଲୁ ବୈରୀ ।

କଟୁକଥା କହି ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ସହିତେ

ବାହାରିଲେ ଭ୍ରତ ବୀର ।

ଫେରାଇ ଆଣିବି ଶ୍ରୀରାମ ଠାକୁର

ଏହା ତାଙ୍କ ଅଧିକାର ।

ଚିତ୍ରକୁଟ ଗିରୀ ରାମ ତପଚାରୀ

ଶୋଭିତ ଅତି ଉପମା ।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଅଛଇ ପଦାସେବା କରି

ସୀତା ମାତା ଛନ୍ତି ବାମା ।

ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ପାଶେ ଯାଇଣ ଭରତ

ଭକ୍ତି ନୈବେଦ୍ୟ ଅର୍ପିଲେ ।

ଶତୃଘନ ଯାଇ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ପାଦରେ

ନିଜେ ଓଳଗି ହୋଇଲେ ।

ଅଯୋଧ୍ୟା ଯିବାକୁ ଯେମନ୍ତେ କୁହନ୍ତେ

ହସିଦେଲେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ।

ପିତାଙ୍କର ସତ୍ୟ ପୁରଣ ନୋହିବ

ନ ଝରାଅ ଅଶ୍ରୁ ବିନ୍ଧୁ ।

ଯେମନ୍ତେ ପ୍ରକାରେ କହିଲେ ଭରତ

ପ୍ରଭୁ କରିଲେ ବାରଣ ।

ପାଦୁକା ହଳକ ଧରିଣ ଭରତ

ଫେରିଲେ ଅଯୋଧ୍ୟା ପୁଣ ।

ସିଂହାସନେ ରଖି ପାଦୁକା ଦ୍ୱୟକୁ

ନିତି ପୂଜାପାଠ କରି ।

ଅଯୋଧ୍ୟା ରାଜ୍ୟକୁ ଚଳାନ୍ତି ସଧିରେ

ରାମ ନାମ ମନେ ସ୍ମରି ।

ଅଯୋଧ୍ୟା କାଣ୍ଡର କଥା ମାନ ଏହୁ

ହୋଇଲାକ ସମାପନ ।

ବାକ୍ୟଦେବୀ ଯାହା କହିଲେ ଶୂନ୍ୟରୁ

ଲେଖିଦେଲି ମୁହିଁ ପୁଣ ।