ସଙ୍କୁଚିତ ମନ ଓ ସମ୍ମୋହିତ ଜୀବନ

ମନ,

ସେ ଏକ ଅନିୟନ୍ତ୍ରିତ, ଅନିମନ୍ତ୍ରିତ ଓ ଅନିୟମିତ ଅତିଥି ।

ଏ ମନରେ ପ୍ରବଳତା, ପ୍ରଚଣ୍ଡତା ଓ ପ୍ରବଣତା ବି ଜାଗେ,

କେବେ କେବେ............. ସମୟ-ଅସମୟରେ ।

ଅଥଚ, ମନଟା ସାଙ୍କୁଡି ଯାଉଛି ବେଳେବେଳେ

ଏ ସମ୍ମୋହିତ ଜୀବନର ସେ ଫମ୍ପ। ଆଦର୍ଶବାଦରେ, ତା'ର ସବୁଜିମାରେ ।

'ବଣକୁ ଯିବୁ, କୋଳି ଖାଇବୁ, ବାଘ ମାମୁଁ ଆସିଲେ ଡରିବୁ ନାହିଁ'

ବୋଲିରେ ଜୀବନ ତ ଆହ୍ଵାନୁଛି ତା'କୁ ନିଇତି,

ସେ କି ଜାଣେ ସେ ଜୀବନର ମାୟା ?

ସେ ତ ତା' ଆପଣ। ସଙ୍କୀର୍ଣ୍ଣତାରେ ସମ୍ରାଟ,

ନିଜ କୂପମଣ୍ଡୁକ ରୂପୀ ବିଶାଳତାର ଭ୍ରମ ହିଁ ତା' ପରିଚୟ !

ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵଗାମୀ-ଅଧଃଗାମୀ-ବହିର୍ଗ।ମୀର ସ୍ରୋତ ସେ ଧରେ ନାହିଁ ।

ହଁ, ମାନୁଛି ।

କେବେ କେବେ ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖା ଡେଇଁଯିବାକୁ ହୁଏ,

ମାୟାର ଚକ୍ରବ୍ୟୁହରେ ପଡିବାକୁ ହୁଏ ।

ଦୃଷ୍ଟି ତ ସେପରି-

'ଯାଦୃଶି ଭାବନା ଯସ୍ତୀ, ସିଦ୍ଧି ଭବତି ତାଦୃଶୀ' !

ଭଳିକି ଭଳି ସ୍ଵପ୍ନ-ଐନ୍ଦ୍ରଜାଲର ଭେଳିକି,

ସେଥିରେ ବା ନ ଯିବ ସେ କାହିଁକି ?

ଉଚ୍ଚାଟନ, ଉଦବିଗ୍ନ, ଉଦବେଳନ

ସବୁ ତ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରୁଛି ତା'କୁ |

ଛନ୍ଦି ହେଉଛି ସେ, ବାନ୍ଧି ହେବା ପାଇଁ |

 

ଊଲୁସାଉଥାଏ,ଉଖୁରାଉଥାଏ, 

ତା' ବେଷ୍ଟନୀ ମଧ୍ୟେ ମଧ୍ୟେ |

ସଙ୍କୀର୍ଣ୍ଣତାର ଗଣ୍ଡି ଚେତଉଥାଏ ଖୁବ |

ଛକାପଞ୍ଝା ଲାଗି ରହିଥାଏ |

ଛଟପଟ ହୁଏ, ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗେ,

ଜୀବନ ପୁଣି ଆଲୋଡିତ କରାଏ ବିହ୍ଵଳତାରେ |

ଆଉ ସେ ପୁଣି ହଜି ଯାଏ ତା' ବିବିଧତାରେ |