ସ୍ନାନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ଭାବ ବିନୋଦିଆ

ବାରମାସେ ତେରପର୍ବ ଦେଖ ମୋ ଭାବ ବିନୋଦିଆର,

ସବୁ ପର୍ବ ଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ ଦେବସ୍ନାନ ପର୍ବ ତାର ।

ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ ଶୁକ୍ଳ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ତିଥିରେ ଗଜବେଶ ହୁଏ,

ଗଜଉଦ୍ଧାର ନିମନ୍ତେ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ନାମ ବହିଛି ସେ ।

ସ୍ନାନ ମଣ୍ଡପରେ ଚାଲ ଗୋ ଦେଖିବା ସ୍ନାହାନ ପୁନେଇଁ,

ଗଜାନନ ରୂପେ ଦର୍ଶନ ଦେବେ ପ୍ରଭୁ କଳା ଗୋସେଇଁ ।

ସୁନା କୂପ ଜଳ ଅଣାଯାଏ ଦେବତାଙ୍କ ସ୍ନାନ ପାଇଁ,

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ଭକ୍ତଙ୍କ ଭିଡ ସେଜଳଟିକେ ପାଇବା ପାଇଁ ।

ତେତିଶ ଗରା ଜଳରେ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି ଯେ ବଡ଼ଭାଇ,

ପଞ୍ଚତ୍ରିଶ ଗରା ଜଳେ ସ୍ନାନ କରେ ମୋ କାଳିଆ ସାଇଁ ।

ବାଇଶି ଗରା ଜଳେ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି ସୁଭଦ୍ରା ଭଉଣୀ, 

ସୁଦର୍ଶନ ଅଠର ଗରା ଜଳେ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି ପୁଣି ।

ତେତିଶ, ପଞ୍ଚତିରିଶ, ବାଇଶି, ଅଠର ଗରା ଜଳ,

ମୋଟ ଶହେଆଠ ଗରା ଲାଗିହୁଏ ସବୁ ଦିଅଁଙ୍କର ।

ଭାଇ ଭଉଣୀ ଓ ସୁଦର୍ଶନ ସାଥେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ,

ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ଗଦା ପଦ୍ମ ହାତେଧରି ହ୍ଯୋନ୍ତି ସୁଶୋଭିତ ।

ହଳ ମୂଷଳ ସହିତେ ବିରାଜିତ ପ୍ରଭୁ ବଳଭଦ୍ର,

ଗଜବେଶେ ଚତୁର୍ଦ୍ଧାମୂରତି କରନ୍ତି ଦୁଃଖ ଲାଘବ ।

କଳିଯୁଗେ ଭାଇ ହେଲା ଭଗାରି କେହି ନୁହେଁ କାହାରି,

କିନ୍ତୁ ମୋ କାଳିଆ ଭାଇ ଭଉଣୀ ସଙ୍ଗେ ଶୁଣେ ଗୁହାରି ।

ଅପୂର୍ବ ତୋର ସେ ମାୟା କିଏବା ପାରିବ ବୁଝି ତାକୁ,

ସକଳ ପାପ ତାପ ମୁକ୍ତିଦାତା ସର୍ବଘଟେ ବିରାଜିଛୁ ।

ତୁମେ ଜଗବନ୍ଧୁ ତୁମେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ତୁମେ ଦିନବନ୍ଧୁ, 

ତୁମେ ଭକ୍ତବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଜ୍ଞାନମଧୁ ତୁମେ ମୋରବନ୍ଧୁ ।

ତୁମେ ସର୍ବନାମ ପୁଣି ତୁମେ ତ ସର୍ବ ରୂପେ ଅରୂପ, 

କେଉଁ ନାମେ କେଉଁ ରୂପେ ପୂଜିବି କୁହ ହେ ବିଶ୍ବରୂପ ।

ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର ଗଜାନନ ବେଶ ଦେଖନ୍ତି କି ଥରେ,

ମୋନେତ୍ର ପଖାଳନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ତୁମସେ କୃପାନେତ୍ର ତୀରେ ।