ସମୟର ଚକ୍ର

ଆସି ଥିଲି ସଂସାରକୁ,  ଥିଲି ତେବେ ଅସହାୟ, 

ଛାଡ଼ି ଯିବି ସଂସାରକୁ, ହେବି ଯେବେ ଅସହାୟ !

ସମୟର  ଚକ୍ର  କିନ୍ତୁ,  ଘୁରୁ  ଥିଲା  ଘୁରୁ  ଥିବ, 

ଶାସନ, ଯୌବନ, ଧନ, ସବୁ ଦିଶେ ଅସହାୟ !

କାହାକୁ ମିଳିଛି କେତେ,  ସମୟ ସେ ଜାଣେନା, 

କି ଗର୍ବ କି  ଅହଂକାର,  ସବୁ ଲାଗେ ଅସହାୟ ! 

ମୋ ଦେଶ, ମୋ ରାଜ୍ୟ, ଭାଷା, ପରିବାର କହୁଛି, 

ଛାଡ଼ି ଯିବି  ସବୁ କିଛି,   ଭାବି  ଲାଗେ  ଅସହାୟ !

ଶବଦରେ    ବଞ୍ଚିବି    ମୁଁ ,     ସ୍ମୃତିରେ    ରହିବି, 

ପ୍ରଚେଷ୍ଟା  କରି  ଚାଲିଛି,  ଦେଖ ଜଣେ ଅସହାୟ !

କବି ମହମ୍ମଦ ଇନାୟତ ଅଲୀ ଖାଁ, ବାଲେଶ୍ବର।