ଅସହାୟ ଜୀବନ ସରଣୀ

ଜୀବନର ଚଲାବାଟ

କେତେ ଖାଲ କେତେ ଯେ ଉଠାଣି

କାହିଁକି ଯେ ବାରମ୍ବାର ଝୁଣ୍ଟୁଥିଲି

ଏଯାଏ ମୁଁ ପାରୁନାହିଁ ଜାଣି I

କିମ୍ପାଇଁ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ମୋର

କେ ଜାଣିଛ କୁହ ମୋତେ କୁହ

କି ଦୋଷ ମୁଁ କରିଥିଲି

ବଞ୍ଚେ ଆଜି ପିଇ ପିଇ ଲୁହ I

ଜୀବନର ସବୁ ସୁଖ ମୋ ପାଖରୁ

କେ ନେଲା ଛଡାଇ

କିମ୍ପାଇଁ ଅନାଥ ପରି ଘୁରିବୁଲେ

ଜାଣ ଯଦି ଦିଅ ଥରେ କହି I

ମୋ ସୁଖ ବା ଦୁଃଖ ଯେତେ

ନିଜର ହିଁ ଥିଲା

କେଉଁଥି ପାଇଁକି କୁହ 

ମୋ ପାଖରୁ ସବୁ ହଜିଗଲା I

ନିରିହ ଜୀବଟେ ମୁଁ ତ

ନିଜ ସୁଖେ ନିଜ ଦୁଃଖେ ଥିଲି

କିଆଁ କିଏ ମନକଲା

ମୋ ରକ୍ତରେ ଖେଳିବାକୁ ହୋଲି I

ବଡ ଅସହାୟ ମୁଁ ଯେ

ପାଉନାହିଁ ଚାଲିବାର ବାଟ

ସତେ କଣ ଏବେ ସୁଦ୍ଧା କେହିଜଣେ

ମୋ ସହିତ କରୁଛି କପଟ ?