ଶୁଖିଲା ପତର

ସମୟ ସୁଅରେ ଭାସି ଯାଉଥିଲି, 

ଶୁଖିଲା ପତର ପରି, 

ନଈର ଭଉଁରି, ଢେଉ ଦେଖି ଖାଲି, 

ଥରୁଥିଲି ଏକା ଡରି ।

ଫୁଲଟି ପଡ଼ିଲା ମୋହରି ଉପରେ, 

ଗଛରୁ କେଉଁଠୁ ଝରି, 

ସିଏ ତ ସଜନା ଗଛର ଫୁଲଟି, 

ଦିଶିଲା ସୁନ୍ଦର ଭାରି ।

ପିମ୍ପୁଡ଼ିଟିଏ ବି ଆଶ୍ରୟ ନେଲା, 

କରିବାକୁ ନଈ ପାରି, 

ଫୁଲଟି ନିଜକୁ ଖୁଆଇ ଦେଲା, 

ପିମ୍ପୁଡ଼ିର କ୍ଷୁଧା ବାରି । 

ମୋ ଦେହେ ପଞ୍ଜରା ହାଡ଼ ଦିଶୁଥାଏ, 

ରଖଲି ଭାସିବା ଜାରି, 

ପିମ୍ପୁଡ଼ିକୁ କୂଳ ଲଗାଇ ଦେଇ, 

ବୁଡ଼ି ଗଲି କାମ ସାରି ।