ସମୟ

କେବେ ଦିଏ ଲୟ କେବେ ଆଣେ ଭୟ କେବେ ମନେ ଆସେ ସଂଶୟ

ରୂପରଙ୍ଗହୀନ ଯାହାର ସେ ଅଜନ୍ମ ଅମର ଅକ୍ଷୟ ଅଟଇ ସେ ସମୟ ।

କ୍ଷତ ଦେଇଯାଏ ଲହୁ-ଲୁହ ବହୁଥାଏ ମନର କ୍ଷତ ତ ସଦା ଗୋପନୀୟ

କହିକି ପାରିବ ସେ ଦୁଃଖ-ବେଦନା ଏକାକୀ କାନ୍ଦେ ହୋଇ ଅସହାୟ ।

ହୃଦୟର କଥା ଆପଣା କି ବୁଝେ ଆଶା ମରିଲେ ନିଏ ସପନ ବିଦାୟ

ବିଦାୟର ସଙ୍ଗୀତ ଶୁଭିଲେ ପୁଣି ଅନ୍ତରର କଣ୍ଠସ୍ବର ହୁଏ ଯେ ଅଥୟ ।

ଥରଥର ଛାତିର କୋହସବୁ ହୁଅଇ ଅଧୀର ଦିଶେ ସବୁ ଖାଲି ଧୂମମୟ

ସମ୍ରାଟ ସେ ପରିସ୍ଥିତି ହସଲୁହର ତା'ହାତେ ସମୟ ସେ ଅଟେ ନିର୍ଭୟ।