ସମୟ ହିଁ ବଳବାନ

ସମୟର ସ୍ରୋତ ଯେ ଅନବରତ

ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଗତି

ବଳବାନ କେହି ତାହାଠାରୁ ନାହିଁ

ଯେଣୁ ଆମର ଏ କ୍ଷିତି

ପଡ଼ି ତା'ର କବଳେ

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଦୁଇ ଆପଣେଇ ନେଇ

ଚଳିଥା'ନ୍ତି ସକଳେ

ନିଜ ଜୀବନ ବେଳାଭୂମିରେ ।

ପାଦ ପୋତି ହେଲେ ଉଠାଇ ନପାରେ

କେବଳ ଜଣେ କୁମତି

କେବେ ନିଜ ଚିତ୍ତ ନକରି ଆୟତ୍ତ 

ଫେରିବା ମାର୍ଗକୁ ରୋଧି

ଅପରିଣାମଦର୍ଶୀ

ବୋଲାଇ କର୍ମରେ ଜିଅଁଇ ସଂସାରେ

ଅଳିଆକୁ ହୃଦେ ଲେସି

ନ ପାରଇ ବି ଜୀବନେ ହସି ।

ସମୟର ମୂଲ୍ୟ ଜୀବନେ ଅତୁଲ

ବୁଝିପାରେ ବିଜ୍ଞଜନ

ଦାଉଧକ୍କା ସହି ପଛେ ନ ଫେରଇ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ରଖି ଧ୍ୟାନ

ତା' ବିବେକବୋଧରେ

ସମୟର ତାଳେ ସୁପଥରେ ଚଳେ

ନିତି ଲକ୍ଷ୍ଯ ହାସଲରେ

ସ୍ବଚ୍ଛ ନିରିମଳ ହୃଦୟରେ ।

କେତେବେଳେ ନେଇ ଠିଆ ସେ କରଇ

କାହାକୁ ରାଜରାସ୍ତାରେ

ପୁଣି କେବେ ଢାଳେ ସୁନା କଳସୀରେ

ଜଳ ହାତୀ ତା' ମୁଣ୍ଡରେ

ସମୟର ଏ ଖେଳେ

ଦୃଢ଼ ମନୋବଳ ଧୈର୍ଯ୍ୟକୁ ଥଳ

କରି ନିଜକୁ ଯେ କଳେ

ଯେତେ ବିପଦ ଆସିଲେ ଟଳେ ।