ଦିନଟିଏ ପାଇଁ ସ୍ବର୍ଗଦ୍ବାର ଜୁଇ ଲିଭିଯାଉ

ଦିନଟିଏ ପାଇଁ ସ୍ବର୍ଗଦ୍ବାର ଜୁଇ

ଲିଭିଯାଉ ଆହେ ଜଗତନାଥ

କୋଟିଏ ଆଖିର ଲୋତକର ଧାର

ରହିଯାଉ ସେହି କୋଟରଗତ ।

ମଣିଷ ସଂସାରେ ଦି'ଦିନ କୁଣିଆ

ତଥାପି ସେ ହୋଇ ମାୟାମୋହିତ

ତୋଳି ଖୁସିଘର ରହିଥାଏ ସେଠି

ନିତି ଗାଇଗାଇ ସମ୍ପର୍କ-ଗୀତ ।

ପ୍ରାଣ ଗଲେ ସିନା ପାର୍ଥିବ ଦେହକୁ

ସ୍ବର୍ଗଦ୍ବାର କେହି ବୋହି ଆଣଇ

ଲେଲିହାନ ଶିଖା ଜୁଇ ପରେ ଦେଖି

ଆତ୍ମୀୟ ମନ କି ଜଳୁନଥାଇ ?

ମୁଣ୍ଡ କୋଡ଼ି ହୋଇ ଗୁହାରି କରଇ

କି କଲ କି କଲ ହେ ଦାରୁ ଦିଅଁ

କେଉଁ ଦୋଷ ପାଇଁ ନେଲ ହେ ଛଡ଼ାଇ

ମୋ ପ୍ରିୟ ମଣିଷ ମୋ ପାଖୁ କୁହ ?

ଶୁଣି ଶୁଣି ନିତି କେତେ ପ୍ରଶ୍ନବାଣ

ତୁମ ହୃଦୟ କି ନୁହେଁ କରତି

ଦିନଟେ ହେଲେ ବି ଉଭୟ ହରଷେ

ଲାଭ କରିବ ତ ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି !