ତୁଳସୀ

ହେ ତୁଳସୀ ଅପରୂପ ଭରା କୃଷ୍ଣ ପିୟାସୀ

ଶୁଶୋଭିତ ବାସ୍ନା,ତୋର ଅଙ୍ଗ ଅଙ୍ଗ

କି ଗୁଣ ବଖାଣି ବି ତୋର

ଘଣ୍ଟ ତାଳ ,ତାଳି ଗଢି ମୃଦଙ୍ଗ ।

ପଦ୍ମ ଦେଖି ତୋତେ ଇର୍ଷା କରୁଥାଇ,

କମି କେଉଁଠି,ରହିଲା କହ୍ନେଇ 

ଅଙ୍ଗର ବାସ୍ନା ତୁମ୍ଭଠାରୁ ଦୁର,

ନାହିଁ ବୋଲି ମୋର ଔଷଧିୟ ଗୁଣ

କୋଟି ପୂଣ୍ୟ ବଳେ ପାଇଛି ଠାକୁରେ

ଆଖି ଦୁଇ ତୋର କଜଳର ଗାର ।

ମାଳତୀ, କୁସୁମ,କଦମ୍ବ,କଇଁ,

ମଲ୍ଲୀ,ଚମ୍ପା ଫୁଲ ସବୁ ଅସାର

ଏକା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୋର ତୁଳସୀ ହାର

ହେ ଜଗତର ନାଥ ଜଗନ୍ନାଥ,

ଭଲପାଏ ତତେ,ସତେ ଏ ଜଗତ।

ଭକ୍ତି ଦେଇଥାଉ ସଭିଙ୍କ ପାଇଁ,

ଧରା ନ ଦେଉ ତୁ କାହିଁ ପାଇଁ

ଦୁରରେ ରହିଲେ ଭକ୍ତି ବଢ଼ିଥାଏ

ସେଥିପାଇଁ ଧରା ଦେଉନୁ ସତ ।

ଚନ୍ଦନ ସିନ୍ଦୂର ମିଶି ଏକ ଗାର,

ମାତା,ପିତା ତୁମେ ସତ ଏକ ଧାର

ତୁଳସୀର ପୂଜା ଦାଣ୍ଡ ଦୂଆରେ,

କାଳିଆରେ ସତେ,ରହିଛୁ ଲୁଚି ତୁ

ଗମ୍ଭୀର ଭିତରେ ।

ରୋଗଠାରୁ,ଭୋଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 

ତୁଳସୀ ମୟ କରିଦେ ସଂସାର

ପାପ ଯେତେ ସବୁ କ୍ଷୟ ହୋଇଯିବ

ପୂଣ୍ୟ ରେ ପାଇବେ ଉଦ୍ଧାର ।

 ଏ ଜନ୍ମ ରେ ମୋତେ ପାପିନୀ ଟେ କଲୁ,

ଆର ଜନ୍ମରେ କରିବୁ ତୁଳସୀ,

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ,ପ୍ରାଣ ଦେଉଥିଵି

ସଦା ହସି ହସି।