ସ୍ମୃତିରେ ସ୍ମୃତିରେ କାଗଜ ଡଙ୍ଗା

ଶେଷ ଶ୍ରାବଣରେ ମୁଷଳ ଧାରାରେ

ବରଷି ଯାଉଛି ପାଣି

ଜଳ ପ୍ରକୋପରେ ଆକ୍ତା ମାକ୍ତା ହୁଏ

ସବୁଜ ଧରଣୀ ରାଣୀ ।

ସହର ବଜାର ଗାଁ ସଡ଼କରେ

ଆଣ୍ଠୁଏ ସରିକି ଜଳ

ମଣିଷ ପାଇଁକି ପ୍ରତିକୂଳ ସ୍ଥିତି

ପ୍ରକୃତିକି କିବା ବଳ ।

ଗୋଳିଆ ପାଣିର ପ୍ରଖର ସୁଅଟା

ଲାଗଇ ଯେମିତି ଗଙ୍ଗା

ବାଳୁତ ପିଲାଏ ଭସାଇ ଦିଅନ୍ତି 

କାଗଜ ତିଆରି ଡଙ୍ଗା ।

କେଉଁ ଅତୀତରେ ସାଧବ ଆମର

ଯାଉଥିଲେ ଦୂର ଦେଶେ

ସାଗର ବକ୍ଷରେ ବୋଇତ ମେଲାଇ

ବଣିଜ କରିବା ଆଶେ ।

ଗୌରବର ସେହି ମଧୁର ସନ୍ତକ

ଆଜିବି ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରାଣେ

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ସେହି ସ୍ମୃତିଟିକୁ

ସାଗର୍ବରେ ଟାଣିଆଣେ ।

ଜାଭା, ସୁମାତ୍ରା ବା ବୋର୍ଣ୍ଣିଓ ଦ୍ବୀପରେ

ବେପାର ବଣିଜ କରି

ସାଧବେ ଆମର ଆସୁଥିଲେ ଫେରି

ବହୁ ଧନରତ୍ନ ଧରି ।

ସେହି ଗୌରବକୁ ସ୍ମୃତିରେ ସାଇତି

ଆଜିବି କଳିଙ୍ଗ ହସେ

ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା ପିଲାଦିନ ସ୍ମୃତି

କାଗଜ ଡଙ୍ଗାରେ ଭାସେ ।

ଟଳ ମଳ ହେଇ ହଲି ଦୋହଲିକି

କାଗଜ ଡଙ୍ଗା ତୁ ଯାଆ

ଅଦୂରରେ ଯାଇ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ମେଳେ

ଜଳ ସ୍ରୋତେ ଭାସୁ ଥାଆ ।

ଫେରିବୁନି କେବେ ପଛକୁ ଆଉ ତୁ 

ଅଗ୍ରଗାମୀର ଦୂତ 

ଆମେ ଦୁଃସାହସୀ ଅମୃତ ସନ୍ତାନ

ଦେଶ ସେଵା ଆମ ବ୍ରତ ।

ଗୌରବମୟ ସେ ଅତୀତ କୁ ସ୍ମରି

ଗାଇବା କୀରତି ଗାଥା

ବୀର କଳିଙ୍ଗର ବର ପୁତ୍ର ଆମେ

ସହାସ୍ୟେ ଟେକିବା ମଥା ।