ନବ ଜୋଛନା ତୋଳିବା ମଣିଷର ମନେ

ଝାଳନାଳ ହୋଇ ସରଳ ଖଟିଖିଆ ଖଟୁଥାଏ 

ଢୋକେ ପିଇ ଦଣ୍ଡେ ଜିଇ

କିଛି ମଣିଷ ବିନା ଶ୍ରମରେ ଆନନ୍ଦେ ଚଳନ୍ତି ତା

କଷ୍ଟଲବ୍ଧ ଶ୍ରମକୁ ଶୋଷି ନେଇ ।

ନିଜେ ଦୁଃଖ ସହି, ସରଳ ଖଟି ଖିଆ ମଣିଷ

ସିଏ କର୍ମକୁ କରେନା କେବେ ଭୟ

ସବୁରି ମୁଖରେ ସେ ତ ହସ ଫୁଟାଏ, କୃଷକ ଓ 

ଶ୍ରମିକକୁ ସନମାନେ ଦେଶର ହୁଏତ ଜୟ ।

ସେମାନେ ଖଟିଲେ ଯାଇଁ ଧାନ ମୁଗ ବିରି ପନି 

ପରିବା ଅଭାବ ନଥାଏ ଘରେ 

ଦାନେ ଅନୁଦାନେ ତାକୁ ଭିକାରୀ କରିଲେ ସମାଜ 

ଅମଳ ନହୋଇ ଦୁଃଖେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମରେ ।

ପଶୁ ଜଗତ ଓ ମଣିଷ ସମାଜେ ସମ୍ପର୍କ ଯାହା 

ସବୁ ସ୍ୱତଃ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ 

ଭାବପ୍ରବଣତା, ନିଃସ୍ବାର୍ଥ ପ୍ରେମ, ଉଦାରତାର 

ଅଭାବ ପାଇବା ନାହିଁ ତ ତିଳେ ।

ପଶୁ ଜଗତେ ଶୋଷଣ କରିବା, କ୍ଷମତା ଥାଇ 

ବି ନ କରେ କିଛି କାରଣ ବିନା 

ମଣିଷ କିନ୍ତୁ ସ୍ବାର୍ଥ ନିଶାରେ କରେ ପର ଅପକାର 

ହଟାଏ ମଣିଷ ଭିତରେ ସଦ୍ଭାବନା ।

ପଶୁ ରହେ ଶାନ୍ତି ରକ୍ଷା କରି ସହାବସ୍ଥାନେ, ତାର

ନଥାଏ ମନରେ କୁଟିଳତା ଭରି

ପଶୁଠାରୁ ତ ସରଳତାର ସେହି ଧର୍ମ ଶିଖିବାର ଅଛି, 

ଶାନ୍ତିରେ ରହିବା ତାକୁ ଅନୁସରି ।

ଶ୍ରମିକ, ଶ୍ରମ କଳ କୌଶଳରେ ବସ୍ତୁରେ ଭରି ଥାଏ 

ତାହାର ସମସ୍ତ ଶ୍ରମ ମୁଲ ଓ ଭାର

କରି ଶୋଷଣ, ଦେଇ କଷଣ ପୁଂଜିପତି ସଦା ଦେଶର 

ସମସ୍ତ ସାମଗ୍ରୀ କରିଥାଏ ଅଧିକାର ।

କର ଯେତେ ଧରମର ବାଖ୍ୟା, ନିତି ପାଠ କରୁଥିଲେ, 

ଧରମ ନାମେ ଫଳ ମିଳେନି ଶୁଭ

ନ ମିଳଇ ମୁକ୍ତିର ମାର୍ଗ ହୃଦୟରେ ମୋର ଯଦି ଜାଗ୍ରତ

 ନହେବ ସେବା ଓ ସମର୍ପଣ ଭାବ ।

ସରବ ସାମାଜିକ ନୀତି, ଅର୍ଥନୀତି ଅଧ୍ୟୟନ କରି ଏହି

ମୂଳସୂତ୍ର ଦେଇ ଯାଇଛନ୍ତି କାର୍ଲ ମାର୍କସ୍

ଦୁନିଆର ଯେତେ କୃଷକ ଶ୍ରମିକ ଏକାଠି ହୁଅ, ଆଣିବାକୁ 

ହେବ ମୁକ୍ତି, ଶ୍ରମିକ ଓ କୃଷକର ମୁହେଁ ହସ ।

ପୃଥିବୀ ମାଆର ପୁଅ ଝିଅ ଆମେ ଏକାଠି ହୋଇବା ଠିଆ, 

ଶାନ୍ତିଦୂତ ସାଜି ଏ ବିଶ୍ଵର ବୁକୁରେ

ମଣିଷତ୍ୱର ଅଇରି ନିପାତି, ରଖିବା ମଣିଷ ଟେକ ନବ

ଦୁନିଆର ଜୋଛନା ତୋଳି ଆଣିବାରେ ।