ସ୍ମୃତି

ସ୍ମୃତିର କବରେ ମୋ ପ୍ରିୟାର ପତ୍ର

ଗୁମୁରି ଗାଉଛି ଗୀତ,

ଅର୍ଦ୍ଧ ରାତ୍ରୀର ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ

ମୋ ଦେହରେ ଆସେ ଶୀତ ।

ଧିର ପବନରେ ଗଙ୍ଗଶିଉଳିର

ଭୁରୁ ଭୁରୁ ବାସ୍ନା ଆସେ,

ହୃଦ ବାତାୟନେ ଆସର ଜମାଇ

ମୋ ଜଡ ଶରୀର ଗ୍ରାସେ ।

ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ ଲୁଚି ଲେଖନୀରେ

ଭାବେ ମୁଁ ସ୍ଵରୁପ ତା'ର,

ତା ନିଜ ହାତରେ ଲେଖିଛି ମୋ ପ୍ରିୟା

ଆମ ପ୍ରେମର ପତର ।

ଲୀନ ଲୀଳା ମୋର ଲେହି ଭଲି ଲାଗେ

ମୋର ହୃଦୟ ଭିତରେ,

ଲୋଭୀ ମନଟାରେ ଲୋଡା ହୁଏ ଲୋଭ

ଚାହିଁ ଥାଏ ଲୁଲୁପରେ ।

ଲହ ଲହ ଜିହ୍ୱା ଲଗାଣ ବର୍ଷାରେ

ଲହୁ ମୋର ସଞ୍ଚାରିତ,

ଲଉଳୀ ପ୍ରେମିକା ଲକୁଚକୁଚା ବକ୍ଷ

କରେ ମତେ ଆନ୍ଦୋଳିତ ।

ଉଦବେଳିତ ଆଶା ଉଷୁମ ରକ୍ତରେ

ତାତି ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ଶରୀର,

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରହାର କରଇ ତା ଛାତି

ବିଦାରେ ହୃଦୟ ମୋର ।

ସ୍ମୃତି ତ ନୁହଇ ଫିଙ୍ଗିବାର ବସ୍ତୁ

ସାଇତିଛି ଛାତି ତଳେ,

ଅତୀତ କାହାଣୀ ଅତୀତର ଦୃଶ୍ୟ

ଜୀବନ୍ତ ମୋ ନାଟକରେ ।

ତୁମେ ଫେରିଯାଅ ମୋ ନିଭୃତ କକ୍ଷୁ

ନାହିଁ ତୁମ ଆତ୍ମୀୟତା,

ତୁମ ବିନା ମୋର ଜୀବନଟି ଅଧା

ଏଣୁ ଲେଖୁଛି କବିତା ।

ମଣିଷ ଜୀବନେ ଅଭିଶାପ ସ୍ମୃତି

ନିଷ୍କର୍ମା କରିଛି ମତେ,

ସ୍ମୃତିର ପଛରେ ଗୋଡାଇ ଗୋଡ଼ାଇ

ଅନ୍ଧକାର ଭବିଷ୍ୟତେ ।