ସ୍ମୃତି ଦର୍ପଣ

ତୁ ମୋର ହସ ଲୁହ 

ତୁହି ମୋ ସ୍ନେହର ମୁଣା

ତୋତେ ମୁହିଁ ଝୁରେ ନିତି

ସତେ କି ଧନ ରଙ୍କୁଣା ।

ତୋ ସାଙ୍ଗେ କଳି ନକଲେ

ମନେ ହୁଏ ଭାରି ଏକା

ଦିନେ ନଦେଖିଲେ ତୋତେ

ଲାଗେ ଭାରି ଏକା ଏକା ।

ମା'ର ଉଦରୁ ଯେବେ

ଜନମିଲେ ବେନି ଜଣ 

ଦେହ ସିନା ଦୁଇ ଭାଗ

ହେଲେ ଆମ ଏକ ପ୍ରାଣ ।

ସ୍ନେହର ସୁଗନ୍ଧ ବୋଳା

ଏଇ ମମତା ବନ୍ଧନ

ତୋ ମୁହଁ ଉଦାସ ହେଲେ

ଝାଉଁଳି ଯାଏ ମୋ ମନ ।

ବାପା ଗାଳି କଲେ ମୋତେ

କାନ୍ଦି କହୁ ମୋର ଆଗେ

ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ କଳି କଲେ

ଚାଲ ଭାଇ ଚାଲ ବେଗେ ।

ଓଳି ଗଡା ପାଣି ତଳୁ

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ପାଣି ଆଣି

ଦେହକୁ ତୁ ଛାଟି କହୁ

ମୁହିଁ ଯେ ବଡ ବାୟାଣୀ ।

ଧାରା ଶ୍ରାବଣ ମାସରେ

ଦାଣ୍ଡ ପାଣି ସ୍ରୋତ ଧାରେ

କହୁ ଥିଲି ଭଉଣୀକୁ 

ନେଇ ଯା'ରେ ଶାଶୁ ଘରେ ।

ସୁନା କନିଆଁ ସାଜିଲୁ

ଚାଲି ଗଲୁ ବଧୂ ବେଶେ

ତୋର ପିଲାଳିଆ ସ୍ମୃତି

ରହି ଗଲା ଅବଶେଷେ ।

ସେ ସ୍ମୃତି ସଂଭାର କରି

ସଜାଡିଛି ତୋର ଭାର

ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଆସିଲେ

ଯିବି ତୋର ଶାଶୁ ଘର ।