ସଖା-୧

 ଅନୁପମ ତୁମ ସୃଷ୍ଟିରେ ପ୍ରଭୁ 

ମାନବ ଜୀବନ ଦେଇ କି,

ଲାଭ ପାଉଛୁ ସେହି ମନବର

ସୁଖକୁ ଛଡାଇ ନେଇ ।

ତୁମ ହାତେ ପରା ସକାଳ ଏ ଧରା 

ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତିଭାତ ,

ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣୀର ଅନ୍ତର ଆତ୍ମାରେ 

ସର୍ବ ଘଟେ ଆତଯାତ ।

ଭିକାରି ମାଗୁଛି ତୁମରି ଦାଣ୍ଡରେ 

ଲୁହେ ଭିଜେ ତୁମ ବାଲି ,

ପାପୀରା ଦୁଆରେ ଆସିଛ ଫଗୁଣ 

ଲୁହରେ ଖେଳେ ସେ ହୋଲି ।

ତୁମ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡୁ ଦୁଃଖୀ ଚାଲିଯାଏ 

ଶୁନ୍ୟତାର ମନ ନେଇ ,

ଷ।ଠିଏ ପଉଟି ମଣଇ ହୁଅଇ 

ତୁମପାଇଁ ତୁମପାଇଁ ।

କି ଦୋଷ କରିଛି ଦୁଃଖୀ ମଣିଷଟି 

ବୁଝିକି ନ ବୁଝ ମନ ,

ତୁମରି ଚରଣେ ପୂଜା କରି ନିତି 

ବିତୁଥାଏ ତାର ଦିନ ।