ସିଧାକଥା-46 ଆମେ ସବୁ ସମାନ

ଧନ ବିଦ୍ୟା ମାନ ଯଶ ପଉରୁଷ ଅର୍ଜିବାକୁ କହେ ମନ,

ଉଚ୍ଚ ପଦବୀରେ ଆସୀନ ହେବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୁଏ ପ୍ରାଣ |

ଚାଳିଶ ବର୍ଷରେ ସେହିଲୋକ ଭାବେ ଏତେଶିକ୍ଷା ଥାଉଁଥାଉଁ,

ଅପଢା ପଣ୍ଡିତ ଧନରେ ମାନରେ ଦେଖାଇ ପାରୁଛି ଭାଉ |

ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନେ ମୋ ସହ ସମାନ ତୁଚ୍ଛା ଅହଂକାର ମୋର,

ଶିକ୍ଷା ନ ପାଇ ବି ଠିକାଦାର ଘରେ ଖଟାଏ କେତେ ଚାକର |

ପଚାଶ ବର୍ଷରେ ଭାବୁଛି ମଣିଷ କିହେବ ସୁନ୍ଦର ରୂପ ?

ଲୁଚାକୁଚ ଚମ ପାଚିଲା ଦାଢିରେ ଥାଉ ସେ ବୟସ ଛାପ |

ଷାଠିଏ ବେଳକୁ ଭାବୁଛି ସେ ପୁଣି ପଦବୀର ନାହିଁ ମୂଲ୍ୟ,

ଅବସର ପରେ ସଭିଏଁ ସମାନ ପିଅନଙ୍କୁ ନୁହେଁ ତୁଲ୍ୟ | 

ସତୁରି ବର୍ଷରେ ଭାବୁଛି ମଣିଷ ଏ' ଘରେ ରହିବ କିଏ ?

ସଜାଡ଼ି ସମ୍ଭାଳି ରଖିବାକୁ ଭଲ ଥିଲେ ଛୋଟ ଘରଟିଏ | 

ଅଶୀବର୍ଷ ହେଲେ ଭାବୁଛି ମଣିଷ ଅର୍ଥ ଥାଉ ବା ନ ଥାଉ,

ମୋ ପାଇଁ ସମାନ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାକୁ ବୁଦ୍ଧି-ବଳ ନାହିଁ ଆଉ |

ନବେବର୍ଷ ହେଲେ ନିଦରେ ଶୋଇବା ଚେଇଁବା ଦୁହେଁ ସମାନ,

ମୃତ୍ୟୁବେଳେ ଭାବେ ସଭିଏଁ ସମାନ ଯିବା ଗୋଟେ ଶମଶାନ |

ମୃତ୍ୟୁ ହେଲେ ଭାବେ ସଭିଏଁ ସମାନ ।