ଶୁକପକ୍ଷୀର ସ୍ବପ୍ନ

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ସେ ଉଠିଥାଏ

ହରିନାମ ସଦା ସେ ଜପୁଥାଏ

ପାଚିଲା ପିଜୁଳି ପାଚିଲା କୋଳି

ଦେଖିଲେ ଲୋଭ ପାରେନା ସମ୍ଭାଳି ।

ମିଳିଲେ ମିଠେଇ ଖୁସିରେ ଖାଏ

ଖାଇସାରି ହରି ନାମକୁ ନିଏ

ଡାକିଲେ କେହି ସେ ବୋବାଉଥାଏ

ମନେ ମନେ ବୋଧେ ସେ କହୁଥାଏ ।

ପଞ୍ଜୁରୀ ଦେଇଛ ଖାଦ୍ୟ ବି ଦେଇଛ

ହେଲେ ମୋ ମୁକ୍ତିକୁ ଛଡେଇ ନେଇଛ

ପକ୍ଷୀ ଜନ୍ମ ମୋର ଶୁକ ଅଟେ ମୁହିଁ

କିପରି ଭାବିଲ ମୁଁ ଉଡ଼ିବି ନାହିଁ ।

ଦେଖି ପାରିଲିନି ମୁକ୍ତ ଆକାଶ

ନୀଳ ନଭ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରକାଶ

ନଦୀ ଝରଣା ପାହାଡ ପବନ

ଦେଖି ପାରିଲିନି ପାଇ ନୟନ ।

ଯାହା ଶିଖେଇଲ ତାହା କହିଲି

ସ୍ୱର ମୋ କେମିତି ତା ବି ଭୁଲିଗଲି

ଜାଣେନା ସାଥୀ ମୋ କିପରି ରୁହନ୍ତି

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ କେମିତି କାଟନ୍ତି ।

ପକ୍ଷ ଅଛି କିନ୍ତୁ ଉଡ଼ା ଜାଣିନାହିଁ

ତଥାପି ମନେ ମୋ ଦେଖ ଦୁଃଖ ନାହିଁ

ଜାଣିଛି ଈଶ୍ୱର ଲେଖିଛନ୍ତି ଏହା

ଆଜି ଏଠାରେ ଭୋଗୁଅଛି ଯାହା ।

କହିବିନି ମିଛ ସପନ ମୁଁ ଦେଖେ

କଥା କହି କହି କଥା ମୁଁ ବି ଶିଖେ

ଡାକରା ପକାଏ କଳିଆକୁ ମନେ

ଉଦ୍ଧରିବ ମୋତେ ଆସି ସେ ସପନେ ।

ନେଇଛି ଯେତେକ ନାମ ତାର ମୁହିଁ

କହିବା କାହାକୁ ମୋ ଦରକାର ନାହିଁ

ଜାଣିଛି ସେ କାହ୍ନୁ ମୋ ମନର କଥା

ମୁକ୍ତି ଦେଇ ମୋତେ ନେବ ମୋର ବ୍ୟଥା ।

କ୍ରମଶଃ