ଶୁଖିଲା ପତ୍ର

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ

ଶୁଖିଲା ପତ୍ର ଟିଏ ପରି

ଦୋହଲୁ ଥାଏ,

ଥୁଣ୍ଟା ଏ ଜୀବନ ଗଛ ଡାଳେ 

କିଏ ଜାଣେ କେତେବେଳେ

ଝଡ଼ି ମୁଁ ପଡ଼ିବି

ଦଲକାଏ ପଵନର ତାଳେ ।

ମିଛ ଏଇ ଦୁନିଆରେ

ଖେଳୁଥିଲି ସମ୍ପର୍କ ର ଖେଳ

ଖେଳ ଶେଷେ ଚାଲିଗଲେ ସଭିଏଁ 

ରହିଛି ଖାଲି ଜା ଏଇ ଡାଳ ।

ହଜିଗଲେ ସବୁଜିମା

କେହି ଆଉ ଲୋଡ଼େନା

ଆଜି ମୁଁ ପାରିଲି ଜାଣି ।

କେହି ଆଉ ବୁଝୁ ନାହିଁ

ପିମ୍ପୁଡ଼ି ଆଉ ଚଢେଇର କାହାଣୀ ।