ନିଃସଙ୍ଗ

ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁ ଭିତରେ ସୀମିତ

ଜୀବନର ଏଇ ଚଲାପଥ

ଚାଲିବାଟା ନୁହଁଇ ସହଜ ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଗତିପଥ

କେତେ ଯେ ଉତଥାନ ପତନ

ଆଉ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ ।

ଲୋଡ଼ାହୁଏ ସାଥି ବାଟୋଇ ଟିଏ

ସାହାରା ର,

ବାନ୍ଧିବାକୁ ହୁଏ ଡୋରି

ସମ୍ପର୍କର ।

ହେଲେ ସମୟ ର ସାଥେ ସାଥେ 

ବଦଳୁଥାଏ ସବୁକିଛି,

ଛିଣ୍ଡୁ ଥାଏ ସମ୍ପର୍କ ର ଖିଅ ଟିଏ ତ

ପୁଣି ଯୋଡି ହୁଏ ନୂଆ ସମ୍ପର୍କ ଟିଏ

ଚିହ୍ନା ମୁହଁ ସବୁ ଅଚିହ୍ନା ହୁଅଇ

ଅଚିହ୍ନା ହୁଏ ଚିହ୍ନା ।

ହାତ ଧରି ଚାଲି ଶିଖେଇ ଥିବା

ପରିଚୟ ସବୁ

ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି ଦୁରକୁ ଦୁରକୁ

ଏ କ୍ଲାନ୍ତ ଅପରାହ୍ନେ

ଥକିଯାଉଥିବା ପାଦ ଦୁଇ

ଖୋଜୁଥିଲା ଯେଉଁ ପରିଚିତ ମାନଙ୍କୁ

ମୁହଁ ଛପା ଦେଇ ରହିଗଲେ

ନିସଙ୍ଗ କରିଦେଇ ।

ତୁ ଯେବେ ସାଜିଲୁ 

ବାଟୋଇ ମୋ ବାଟର

ଶୂନ୍ୟ ମନେ ମୋ ଭରିଦେଲୁ ପୂର୍ଣ୍ଣତା 

ଆଉ ତୋ ହାତ ଧରି ବାଟ ଚାଲୁ ଚାଲୁ

ବାଟ ସବୁ ଲାଗୁଥିଲା ସହଜ ସହଜ ।

ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ଚାଲିବାକୁ ଆଗକୁ ଆଗକୁ

ତୁ ବି ବଦଳିଗଲୁ ସମୟ ସାଥିରେ

ବଦଳାଇ ଦେଲୁ ତୋ ବାଟ,

ଶୂନ୍ୟ ଛକି ରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ।

କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖ ନାହିଁ,

ଯେତିକି ଚାଲିଲି ବହୁତ ଭଲରେ

ଯେତିକି ପାଇଛି ଢେର

ସେଇ ସ୍ମୃତି କୁ ପାଥେୟ କରି

ଯାଇପାରିବି ଅନେକ ଦୂର

ବିଶ୍ୱାସ ତୋ ଠୁ ଶିଖିଛି

ହେଲେ ଖୁଵନିଃସଙ୍ଗ ଲାଗୁଛି !