ଶୁଖା ପତ୍ର

ଏମିତି ଉଡୁଛି ପଡୁଛି କାହିଁ କେଉଁ ଅନାଦି କାଳରୁ

ଏ ସୁଖା ପତ୍ର ଶୁଖିଲା ନଥିଲା ଆରମ୍ଭରୁ

ଏ ଯେମିତି କାୟା ବିସ୍ତାର କରିଥିଲା ଘନ ନୀଳ ବର୍ଣ୍ଣ ଧାରଣ କରି

କେତେ କାହାକୁ ଲୋଭେଇଥିଲା ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରରେ

ଏ କାହାକୁ ପେଟର କ୍ଷୁଦା ଦୂର କରିବାକୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇଥିଲା

ପୁଣି କେବେ କବିର ଭାବନାରେ ଆସିଥିଲା ଭିନ୍ନ ରୂପରେ

ହେଲେ ଏ ସେଦିନ ବେଶି ଖୁସି ହୋଇଥିଲା ଚିତ୍ରକରର ସ୍ପର୍ଶରେ

ଏ ପତ୍ର ଆଜି ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ଉପନୀତ

ଜଣାଇଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି ସବୁର ଦିନେ ଇତି ହେବ

ଏ ବୟସ ଏ ଯୌବନ ଏ ମାନ ଏ ଈଜ୍ଜତ ଏ ଶରୀର

କେହି ଚିରସ୍ଥାୟୀ ନୁହନ୍ତି ଏ ଭଵ ଭୂମିରେ

ଏଠି ଖାଲି ଯାହା ଚାଲିଛି ରୀତିମତ ଗୋଟେ ନାଟକ

ଖାଲି ଯାହା ବଦଳୁଛି ଦୃସ୍ୟାନ୍ତର କିଛି ସମୟର ବ୍ୟବଧାନରେ

ତାହେଲେ ଏ ଚରିତ୍ର ଯାହାକୁ ଧାରଣ କରିଛି ଛାର ମଣିଷ

ଏତେ ବିଶୃଙ୍ଖୁଳିତ ହୁଏ କଣ ଲାଗି

କଣ ଜାଣି ଜାଣି ନିଜର ଜବିନିକାର କାରଣ ହେବାକୁ ଚାହେଁ

ବିଚରା ଭାବେ ସବୁଠୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲି

ହେଲେ ଏ ନିର୍ବୋଧର ଶିଖିବାକୁ ଅଛି କିଛି

ଏ ଶୁଖିଲା ପତ୍ର ଠାରୁ ,ମୁକ ପାଷାଣ ଠାରୁ ,ଗଛ ଲତାଠାରୁ

ଜୀବନ ଶୈଳୀର ଗୂଢ଼ତତ୍ୱ ଅନ୍ୟ ଏକ ଭାବନା ନେଇ

ଅନ୍ତରର ଗଭୀର ପ୍ରଦେଶରୁ ସବୁ ଅହମିକାକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି