କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ମାଆ ର ପରଷ ପିଲା ଦେହ ମନ କିଣେ

ଅମୃତମୟୀ ସେ ପୂଜ୍ୟା ଜୀବନ ଉଦ୍ୟାନେ,

କୋଟି ଯୁଗ ପିଲା ପାଇଁ ବଞ୍ଚେ ହୃଦୟରେ

ଅମୃତ ବରଷେ ତା ମମତା ଭିଜା ସୁରେ ।

ପଥର ପରିକା ଦୁଃଖ ସହେ ପିଲା ପାଇଁ

ଦରଦୀ ମନର କୋହ ଜାଣେ ନାହିଁ କେହି,

ଆହାକରି କୋଳେ ନେଲେ ରୋଗ ଦୂରେ ଯାଇ

ସେ ଭଲ ପାଇବା କାହିଁ କେଉଁଠି ମିଳଇ ।

ଗରୀୟସୀ ମାତା ସେହି ଧରିତ୍ରୀର ସମ

ପୁତ୍ର କନ୍ୟା ପାଇଁ ସଦା କରଇ କଲ୍ୟାଣ,

ତାର ଆଶିଷରେ ଝରେ ସୁଧା ନିର୍ଝରିଣ

"ମା"ପଦ ଯୁଗଳେ ମୋର କୋଟିଏ ପ୍ରଣାମ ।

କରୁଣାର ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ନିଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜନ

ସଜଳ ଅତ୍ମୀୟତାର ଅମୃତ ଅଞ୍ଜନ,

ଶ୍ରଦ୍ଧାସ୍ପର୍ଶ ହୃଦଝରା ମଧୁ ସଂସ୍କରଣ

ମହ,ମହ ଆବେଗରେ ସ୍ନେହର ପାର୍ବଣ ।

ସମର୍ପଣ ବିଶ୍ୱାସର ପୃଷ୍ଠା ଅସୁମାରୀ

ତା'ଅଭିଧାନେ ଅବୁଝା ଗଭୀରତା ବାରୀ,

ତ୍ୟାଗ ଆଉ ତିତିକ୍ଷାର ଦେବୀଟିଏ ପରି

ମାଟି, ଆକାଶଠୁ ଉଚ୍ଚ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ତାହାରି ।

ପତିତପାବନ ନେତ ପଣତରେ ତାର

ପୋଛିଦେଲେ ମୁହେଁ ହସ ଲକ୍ଷେ କଦମ୍ବର,

ପିଲାପାଇଁ ବେଦ, ପୁରାଣ ମନ୍ତ୍ର ଓଁ କାର

ସକଳ ତୀର୍ଥ ଚରଣେ କୋଟିଏ ଭାଗ୍ୟର ।

ମୋପାଟ ଅଗଣାରେ ମାଆ ପୂଣ୍ୟ ଗହଣା

ମଧୁମୟ ବଚନରେ ହରଇ ଯନ୍ତ୍ରଣା,

ଶୁଷ୍କତାରେ ଆଶାବାରୀ ଭବ୍ୟ ସମ୍ଭାବନା

ହରିନିଏ ପଲକରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଯାତନା ।

ମା 'ସ୍ନେହ ଝରଣା ଅଟେ ପତିତପାବନ

ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର କରେ ପିଲା ତା ଜୀବନ,

ପିଲା ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ହଜି, ଭିଜାଇ ତନୁମନ

ନିଜେ ନିଜକୁ ଭୁଲେ "ମା "ଜନ୍ମଦେଇ ଧନ୍ୟ ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ ତାହା ସେ ଭଲ ପାଇବା

ହୃଦୟର ନିଭୃତ ରେ ଅମୃତ ର ଶୋଭା,

ପିଲା ପାଇଁ ମାଆ କର୍ମ ଯତ୍ନେ ବଡ଼ ହେବା

ସେ ସବୁ ପାଶୋରି ଦୁଃଖେ ମାଆ କୁ ରଖିବା ।

ଭୁଲ ନାହିଁ ମାତୃସ୍ନେହ ସେ ପବିତ୍ର ଗୀତା

ଆଦର୍ଶ ସନ୍ତାନ ହେବା ପାଇଁ ରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ସୁସନ୍ତାନ ହୋଇ ଯଶ କରି ମାତୃ ସେବା

କର୍ମେ ସଦା ଧ୍ୟାନ ଜଗତେ ହୋଇବ ଜିତା ।