କାହିଁକି କାଳିଆ

ପତିତପାବନ ବାନା ଉଡାଉଛ

  ପାପ ବିନାଶନ ପାଇଁ

ମୋହରେ ବୁଡ଼ାଇ ପାପରେ ଘାଣ୍ଟୁଛ

 ମୋତେ ସଦା କାହିଁ ପାଇଁ I

ସୃଷ୍ଟିର ସର୍ଜନା ନିଜ ହାତେ କଲ

  ମଣିଷ ଜନମ ଦେଲ

ମାୟାର ସାଗରେ ବୁଡାଇଣ ମୋତେ

  ଦୁଃଖ ଖାଲି ଦୁଃଖ ଦେଲ I

ତୁମେ ପରା ପ୍ରଭୁ ଦୟାର ସାଗର

  ଭକ୍ତ ବନ୍ଧୁ କୃପାସିନ୍ଧୁ

କି ଦୋଷ ଦେଖିଣ ନିଷ୍ଠୁର ହୋଇଲ

  ଝରେ ନାହିଁ କୃପା ବିନ୍ଦୁ I

ବାରବାର ତୁମେ ଅବତରି ଅଛ

  ପୃଥ୍ୱୀ ଭାର ନାଶିବାକୁ

ଶେଷରେ ରହିଲ ନୀଳ କନ୍ଦରରେ

  ଭକ୍ତ ଦୁଃଖ ହରିବାକୁ I

କପଟୀ ଠାକୁର କପଟ କରୁଚ

  ଲୀଳା ବୁଝି ହେଉନାହିଁ

ବଡଦେଉଳେ ବେନି ଡୋଳା ମେଲି

  ବସିଅଛ କାହିଁପାଇଁ I

ତୁମରି ସୃଷ୍ଟିରେ ନିଜ ହାତେ ଗଢି

 ହତାଦର ଏବେ କର

କାହାକୁ କହିବି କିଏ ବା ହରିବ

 ଦୁଃଖ ବେଳୁ ଗୁରୁତର I

ଭକ୍ତି ନାହିଁ ସିନା ମାୟାରେ ବାନ୍ଧିଛ

  ବିଶ୍ୱାସ ତ ଦୃଢ ଅଛି

ଆଉ କେତେ ଦୁଃଖ ଯାତନା ରଖିଚ 

  ମୋ ଭାଗରେ ତୁମେ ବାଛି ?