ସମୟର ମହାକାଳ

କାଳର କରାଳ ସୌଭାଗ୍ୟର ବଳ 

ବାହୁବଳ ଅବା ହେଉ ଲୋକବଳ 

ତୁମ ଠାରେ ପ୍ରଭୁ ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ହୁଏ

 ତୁମେ ହିଁ ସମୟ ତୁମେ ମହାକାଳ I

ସୃଷ୍ଟି ସଂହାରକ ଧର୍ମ ସଂସ୍ଥାପକ 

କେବେ ଅଗ୍ନି ମୂର୍ତ୍ତି କେବେ ପୁଣି ଶାନ୍ତ 

ତୁମର ମହିମା କେ ବର୍ଣ୍ଣି ପାରିବ 

ବେଦ ବି ନପାଏ ଯାର ଆଦି ଅନ୍ତ I

ମସ୍ତକରେ ଶୋଭା ବାଳ ଇନ୍ଦୁ ଯାର 

ସ୍ୱୟଂ ଗଙ୍ଗା ଯାର ଜଟାରୁ ସମ୍ଭୁତ  

ଅର୍ଦ୍ଧ ଅଙ୍ଗେ ଶୋଭେ ଶକ୍ତି ର ସ୍ୱରୂପା 

ରୂପ ଦେଖିବାକୁ ଚାହିଁଛି ଜଗତ I

ଜଗତର ସ୍ଵାର୍ଥେ ବିଷ ପାନ କଲ 

ସମୟର କାଳେ ପୃଥ୍ୱୀକୁ ରଖିଲ

କିଏ କହେ ଭୋଳା କିଏ ତ ଶଙ୍କର 

ଶରଣ ପଶିଲି ତୁମ ପାଦ ତଳ I