ଶ୍ରେୟ

ଯାଇଛି କିଛି ହଜି ଗୋ ସଙ୍ଗାତ

ବୋହିଛି କିଛି ଟା ଲୁହ,

ତଥାପି ହସୁଛି ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ କି

ବଞ୍ଚିବାର ଅଛି ମୋହ।

ପାଇଛି ଅନେକ କ୍ଷତ ଏ ହୃଦୟେ

ଆସିଛି ଅନେକ ଝଡ,

ତଥାପି ଦମ୍ଭ ରେ ଠିଆ ହୋଇଛି ମୁଁ

ଲେଉଟାଇ ନାହିଁ କଡ।

ହଜିଛି ଅନେକ ସ୍ମୃତି ଏ ଜୀବନେ

ରଖିଛି ସ୍ମୃତି ରୁ ଖିଏ,

ବେଳ ଅବେଳ ରେ ଝଲକାଏ ଆସି

ମୃଦୁ ପବନ ରେ ବହେ।

ଅଲିଭା ଦାଗ ତ ଅନେକ ଅଛି ଗୋ

ଆବେଗ ରେ ଢାଙ୍କି ରଖେ,

ଜୀବନ ବହି ଟା ଅସଜଡା ପୃଷ୍ଠା

କେରୀ କେରୀ କରି ଦେଖେ।

ବଡ଼ ନୁହଁ ଜମା ଅତିଶୟ ଛୋଟ

ତଥାପି ନାହିଁ ମୋ ଭୟ,

ମହାଦ୍ରୁମ ହୋଇ ପାରିବି ତ ନାହିଁ

ଦୁବଘାସ ହେଲେ ଶ୍ରେୟ।