ଶ୍ରାବଣୀ ପରଶେ

ଶ୍ରାବଣୀ ପରଶେ ଭିଜା ଭିଜା ତନୁ

    ଖୁସିରେ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲ ହୁଏ ,

ବଣମଲ୍ଲୀ ସାଥେ  ଅନେକ ବଲ୍ଲରୀ

    ସୁଗନ୍ଧେ ଦୋହୋଲୁ ଥାଏ ।

 

ବେଙ୍ଗ ବେଙ୍ଗୁଲିଙ୍କ ଶବଦରେ ପୁଣି

     ଝିଙ୍କାରି’ର ଝିଁ ,ଝିଁ ତାନେ ,

ବରଷାରେ ଭିଜା ମାଟିର ଦେହରୁ

     ସୁଗନ୍ଧ ମହକେ ବନେ।

 

ବରଷାରେ ଓଦା ଛାତି ତଳେ ଆଜି

     ଶୀତଳ ଝରଣା ବହେ,

ଏବେ ମୁଁ ବୁଝୁଛି   ଏ ମନ କାହିଁକି

      ବରଷାକୁ ଖୋଜୁଥାଏ ।

 

ବରଷାର ଏଇ    ନବ ଶିହରଣେ

     ସବୁ କଷଣକୁ ଭୁଲି ,

ହଜାଇ ନିଜକୁ   ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ

    ସାଉଁଟିଲି ସ୍ମୃତି ଖାଲି ।