ଶିଶୁ

ଶିଶୁଟିଏ ମୁଁ ଜାଣିନି କିଛି

ମାଁ, ବାପା ଯଉଠା କହନ୍ତି ତାହା ଶିଖିଛି,

କେତେ ରାଗ ରୁଷା ଅଭିମାନ

ସବୁ ମୁଁ ମୋ ଆଖିରେ ଦେଖୁଛି l

କହନ୍ତି ପୁଅ ମୋ ଖାଇଦେ ଟିକେ

ନ ହେଲେ ଭୁତ ଆସିକି ନେଇଯିବ ସତେ,

ଶୋଇପଡ ମୋ ଧନ କହି 

ମୋ ମାଁ, ବାପା କଳି ହୁଅନ୍ତି କେତେ l

ଲୁଚି ଲୁଚି ମୁଁ ସବୁ ଦେଖୁଥାଏ

ଆଖିରୁ ଲୁହ ମୋ ଝରୁ ଥାଏ,

ମୁଁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ପଚାରେ କଣ ହେଲା

ରାଗିକି ମୋ ମାଁ ଚୁପରୁହ କୁହେ l

ମୁଁ ଛୋଟ ଛୁଆ ଜାଣିନି କିଛି

ବଡ ଲୋକଙ୍କ କଥାରେ ମୁଣ୍ଡ ପୁରାଏ ,

ଖାଇବା, ପଢିବା ମୋରି କାମ

ମୋ ମାଁ, ବାପା ସେଇ କଥା କହୁଥାଏ l

ଦିନେ ମୁଁ ଉଚ୍ଚିତ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛି

ଛୋଟ ଛୁଆ ମୁଁ ଜାଣିନି କିଛି କହିଛି,

ଜାଣିଶୁଣି ପରୀକ୍ଷାରେ କିଛି ନ ଲେଖି

ମୁଁ ନିଜେ ଫେଲ ହୋଇ ଯାଇଛି l

ମାଁ, ବାପା ରାଗିକି ପଚାରିଲେ ମତେ

ବର୍ଷସାରା କଣ ପଢୁଥିଲି,

ମୁଁ ବି ରାଗିକି ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲି

ତୁମ କଳିକଜ୍ୟା ସବୁ ପରୀକ୍ଷାରେ ଲେଖିଥିଲି l

ମାଁ, ବାପା ମୋ ଅନୁତାପ କଲେ

ମୋ ଆଗରେ କ୍ଷମା ପ୍ରାଥନା କଲେ,

ଆଉ କେବେ ରାଗ, ରୁଷା ହେବୁନି କହି

ସ୍ନେହରେ ଦିଜଣ ମତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିପକେଇଲେ l