ଶୀତ

ଶୀତ ଓହ୍ଲାଇଛି ଆମରି ଗାଁରେ

ଘନ ଅନ୍ଧାରକୁ ନେଇ

କୋହଲା ପବନ ଧିରେ ଧିରେ ବହେ

କୁହୁଡି ମେଖଳା ଦେଇ

କାକର ବିନ୍ଦୁରେ ଉଷା ସଜାଉଛି

ଗାଁର ପ୍ରତିଟି ଭୂଇଁ

ନିତି ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ

ଶୀତ ଶୁଣାଉଛି ନୀରବ ରାଗିଣୀ

ତା ମିଠା ମିଠା ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇ ାା

ଶୀତରେ ବୋଉ ମୋ ଅଳସ ତେଜି

ଗୁରୁବାର ପୂଜେ ଯାଇ

ପ୍ରଥା ପରମ୍ପରା ନୀତି ନିୟମକୁ

ଅକ୍ଷରେ ପାଳଇ ସେଇ

ନାରୀ ଯେ ଅଟଇ ସହନଶୀଳା

ନିଇତି ପ୍ରତୀତ ହୁଅଇ ାା

ଶୀତର ଛୁଆଁରେ କୃଷକ ଭାଇଟା

ଶକତ କରିଛି ଶରୀର

ଉଦିତ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ଅଳସୁଆ କରି

ସେ ଚଳଇ ଅତି ପ୍ରଖର

ବିଲରେ ପଶି କରିଣ ଚାଷ

ଅନ୍ନ ଦିଏ କଷ୍ଟ ସହି

କୃଷକ ଯେ ଆମ ଦେଶ ମେରୁଦଣ୍ଡ

ଶୀତ ହିଁ ଦିଏ ବତାଇ ାା

ଶୀତରେ ଚଳଇ ଶ୍ରମିକ ଭାଇଟା

କରେ ନିଜ ପରିଶ୍ରମ

କରମ ଅଟଇ ପରମ ଧରମ

କରମ ଯେ ଭଗବାନ

ଦେହ ତା କଷଣ ସହି

ଶୀତକୁ ନ ଡରି ରୋଜଗାର କରି

ଚଳାଏ ସଂସାର ସେହି ାା

ଶୀତ ସକାଳରେ ପାହାନ୍ତି ଖରାରେ

ଗାଁ ମୋ ସୁନ୍ଦର ଲାଗଇ

ଗାଁର ଯୁବକ ,ବୃଦ୍ଧ ନର ନାରୀ

ଖରାରେ ବସନ୍ତି ରହି

ପିଲାଙ୍କ ଖେଳ ଜମଇ

ନଦୀ ନାଳ ବିଲ ପାଟପରେ ଦେଖ

ଶୀତ ର ରାଜୁତି ଚାଲଇ

ବସି ରହିଥାନ୍ତି ସଭିଁ ଖରାରେ

ନିଇତି ପିଠି ଦେଖାଇ

ସ୍ନାହାନ ନିମନ୍ତେ ଯାଇ ାା

ଶୀତ ଓହ୍ଲାଇଛି ଆମରି ଗାଁରେ

ପାହାନ୍ତି ର ଧୁନୀ ନେଇ

ପ୍ରତିଟି ସକାଳେ ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ 

ଭାଇଚାରା ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇ

ତା ପାଇଁ ପରା ନିତି ପ୍ରଭାତରେ

ମେଳାପି ଙ୍କ ମେଳା ଜମଇ

ଗାଁ ମନ୍ଦିରରେ ପହିଲି ଭୋଗ

ନିଇତି ନିଇତି ଲାଗଇ

ଶୀତ ବି ସୁନ୍ଦର ହୁଏ ପ୍ରମାଣିତ

ଯେ ଗାଁ କୁ ଏକାଠି କରଇ ାା